SOWA OPAC : Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Łodzi Katalog zbiorów

27 wyników

Film

DVD

W koszyku

oceń

Zbrodnia i kara [Film]; Łagodna; Franz Kafka / reż., scen. i animacja Piotr Dumała. - Warszawa: SPI Video, 2005. - 1 płyta DVD (57 min); kolor.; 12 cm.

Autor

Dumała Piotr. Ptasiński Jan (1921-2015). Hajdun Janusz (1935-2008). Stankiewicz Barbara. Konieczny Zygmunt (1937- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Gatunek

Film animowany polski Dokumenty audiowizualne

"Zbrodnia i kara" oraz "Łagodna" na podstawie utworów Fiodora Dostojewskiego.

Zawiera: Zawiera: Zbrodnia i kara / zdj. Jan Ptasiński; muz. Janusz Hajdun; prod. Warszawa : Bow & Axe Entertainment, 2000.

Zawiera: Zawiera: Łagodna / zdj. Barbara Stankiewicz; muz. Zygmunt Konieczny; prod. Warszawa : Studio Miniatur Filmowych, 1985.

Zawiera: Zawiera: Franz Kafka / zdj. Jan Ptasiński; muz. Janusz Hajdun; prod. Warszawa : Studio Miniatur Filmowych, 1991.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1389 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

Rozmowy z katem / aut. Kazimierz Moczarski ; adapt. Tadeusz Nyczek ; reż. Maciej Englert ; prod. Agencja Filmowa - Teatr Telewizji S.A. - Warszawa : Telewizja Polskal, 2007. - 1 dysk optyczny (DVD) (84 min) : dźw., kolor. ; 12 cm.

(Teatr Telewizji. Scena Faktu)

Autor

Englert Maciej (1946- ) Englert Michał (1975- ) Fronczewski Piotr (1946- ) Konieczny Zygmunt (1937- ) Moczarski Kazimierz (1907-1975) Nyczek Tadeusz (1946- ) Orzechowski Sławomir (1958- ) Zieliński Andrzej (1962- )

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Gatunek

Rejestracja filmowa Teatr telewizji

Błędnie podano nazwę kompoz., właśc.: Zygmunt Konieczny.

Opis z etykiety płyty i opakowania.

Dźwięk: stereo; obraz: 4:3.

Ścieżka dżwiękowa pol., napisy ang.

Kazimierz Moczarski (1907-1975) - prawnik, dziennikarz, działacz polityczny i społeczny u był jednym z bohaterów polskiego podziemia okupacyjnego, oficerem AK i członkiem Kierownictwa Walki Podziemnej odpowiedzialnym za rozpracowywanie polskich kolaborantów. Zaraz po II wojnie został aresztowany przez UB i w dwóch kolejnych procesach oskarżony o... prześladowanie i likwidację lewicowców. Wyznaczoną już karę śmierci zamieniono na dożywocie. Po 11 latach więzienia wyszedł na mocy amnestii w 1956 roku, a w głośnym procesie rehabilitacyjnym został oczyszczony ze wszelkich zarzutów. Jedną z wielu tortur stosowanych wobec Moczarskiego było zamknięcie go w jednej celi ze zbrodniarzem hitlerowskim, katem powstania w getcie warszawskim, Jürgenem Stroopem. Niezwykłość i okrucieństwo tej szokującej tortury psychicznej stały się kanwą późniejszych wspomnień Moczarskiego, spisanych w książce "Rozmowy z katem". Zawarty w niej obraz hitlerowskiej mentalności należy do najtrafniejszych w literaturze dokumentalnej XX wieku. Książka, mimo wielu wydań, była dotąd adaptowana tylko dla teatru; najgłośniejsza stała się inscenizacja z 1977 roku zrealizowana w warszawskim Teatrze Powszechnym przez Andrzeja Wajdę. Ze względu na ograniczenia spowodowane działalnością cenzury nie było wtedy możliwe pełne ukazanie wątku dramatu Kazimierza Moczarskiego. Obecna, pierwsza realizacja telewizyjna już na to pozwoliła. Reżyserem "Rozmów z katem" w Teatrze TV jest Maciej Englert, a przejmujące i dramatyczne role stworzyli główni protagoniści: Piotr Fronczewski jako Stroop i Andrzej Zieliński jako Moczarski. Premiera w Teatrze Telewizji - 16 kwietnia 2007 r.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 965 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Brak okładki

Książka

Kaseta

W koszyku

oceń

Kartoteka [Film] / reż. Krzysztof Kieślowski ; scenogr. Andrzej Przybył ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Gustaw Holoubek, Lidia Korsakówna, Jerzy Trela, Janusz Gajos. - Warszawa : Telewizja Polska S.A., 2000. - 1 kas. wiz. [VHS] (82 min) : dźw., kolor.

(Złota Setka Teatru Telewizji ; 651)

Autor

Kieślowski Krzysztof (1941-1996). Przybył Andrzej. Konieczny Zygmunt (1937- ). Holoubek Gustaw (1923-2008). Korsakówna Lidia (1934-2013). Trela Jerzy (1942- ). Gajos Janusz (1939- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Różewicz, Tadeusz (1921-2014).

Gatunek

Adaptacja telewizyjna Teatr telewizji

Premiera w Teatrze Telewizji - 15 października 1979 r.

Debiut dramaturgiczny poety Tadeusza Różewicza (ur.1921) przyjęto raczej z dystansem, jego propozycja zbytnio różniła się od tego, co wówczas widywano w teatrach. Od premiery "Kartoteki" (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1960) było jednak jasne, że jego sceniczna twórczość jest zjawiskiem szczególnym - "była próbą zerwania z polskim teatrem typu Zapolskiej, a nie mogła być polską odbitką Becketta czy Ionesco. Stała się jakby nowym alfabetem dramatycznym", jak określił to sam autor po latach. O ciągłej żywotności tekstu świadczą liczne (w Polsce ok. 40) i liczące się realizacje, m.in. w warszawskich teatrach: Małym (1973), Powszechnym (1984), Buffo (1989) oraz w Teatrze Telewizji - głośna inscenizacja Konrada Swinarskiego z 1967 r. z Tadeuszem Łomnickim i prezentowana dziś późniejsza, zrealizowana metodą filmową wersja Krzysztofa Kieślowskiego. "Kartoteka" do dziś może być modelowym przykładem "dzieła w ruchu", które wciąż rozwija się i przekształca. Obok pierwotnej wersji istnieją tzw. odmiany tekstu, z uzupełnieniami dołączonymi przez autora w późniejszych wydaniach, co sprawia, że każdy inscenizator ma szansę zaproponować widzom własny wariant sztuki. Skorzystał z tej możliwości także sam Różewicz, który w 1992 r. na małej scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu podjął próbę całkowitej dekompozycji "Kartoteki", twierdząc, iż "przez ciągłe wystawianie dostała sklerozy" - tak powstała "Kartoteka rozrzucona". Różewiczowska wizja świata w stanie rozpadu - rozpadu wartości, tradycji, konwencji, języka - znalazła idealny wyraz w otwartej formie dramatu, gdzie nie ma tradycyjnie rozumianej akcji, przyczynowo-skutkowego następstwa zdarzeń, psychologicznej indywidualizacji postaci. Sytuacje sceniczne są projekcją wewnętrznych przeżyć, wydarzeń i poglądów Bohatera z różnych okresów jego życia. Bezimienny - a właściwie obdarzony wieloma imionami: Henryk, Wiktor, Staś, Władzio, Wacek... - próbuje "przejrzeć się" w innych, odnaleźć własną tożsamość dzięki postaciom, które do niego przychodzą z przeszłości, ze wspomnień, snu, może podświadomości. Niektóre pochodzą z biografii Bohatera, jak Wuj, Olga, od której 15 lat temu odszedł "po papierosy", czy Tłusta Kobieta, którą namiętnie podglądał jako nastolatek. Inne są najwyraźniej literackimi stereotypami, jak Ojciec i Matka, pozbawieni jakichkolwiek cech indywidualnych, albo Nauczyciel, jakby żywcem wyjęty z Gombrowicza, odpytujący "za co kochamy Chopina". Jeszcze inne wywodzą się z tradycji teatralnej, jak znany od czasów antycznych Chór Starców, tu - "wypożyczony" z klasycznej inscenizacji telewizyjnej Swinarskiego, przemawiający do Bohatera ze stojącego w kącie telewizora. Sam Bohater, z generacji Kolumbów, który w dniu premiery miał - jak całe pokolenie: rocznik dwudziesty - około czterdziestki, u Kieślowskiego ma 58 lat, "postarzał się" razem ze sztuką. Zmieniła się rzeczywistość wokół niego, warszawskie ulice, nowe osiedla, nowoczesne mieszkania, a przede wszystkim zmienił się on. Na rozterki młodości patrzy z dystansem, po prostu chce leżeć i patrzeć w sufit, skoro już mu wolno. Bohatera odwiedzają różni gości. Dwaj panowie bardzo interesują się jego życiorysem. Matka i Ojciec wypominają mu grzechy z dzieciństwa, choćby wyjadanie cukru z cukiernicy. Kobieta, którą porzucił, nie może mu darować, że przez tyle lat nie dał znaku życia. Stary Wuj, "cały prawdziwy", od serca po kamaszki, rozgrzesza "dzieciucha" z zaniedbań i win, które mają na koncie prawie wszyscy z jego pokolenia, bo wszyscy klaskali i wznosili pełne entuzjazmu okrzyki. Przybywają do mieszkania Bohatera Bobik i jego pan Gruby, dając popis tresury i dobrego ułożenia. Kelner z Budapesztu wyjaśnia różnicę między szubienicą a karuzelą, Pan cynicznie opowiada, jak przeżył okupację. Przyjaciel z harcerstwa, który utopił się przed wybuchem wojny, koniecznie chce się dowiedzieć, jak wtedy było. Towarzysz broni z partyzantki, chłop Wrona, którego młody podchorąży zastrzelił, dopytuje się, dlaczego to zrobił. Osaczony przez cienie przeszłości mężczyzna ucieka w sen, w lekturę bzdurnych gazet. Banalne słowa i stereotypy myślowe nie zagłuszają jednak pytań istotnych - dokąd idzie ten "osiłek" już przez 58 lat, czy nie pora wreszcie dać sobie spokój z rozpamiętywaniem przeszłości, dlaczego tak trudno przekazać drugiemu człowiekowi to co najważniejsze, a słowa mądre i piękne brzmią jakoś głupio. Młoda dziewczyna, Niemka, której ojciec i Bohater polowali na siebie z karabinami w lasach, ponętna Sekretarka, która nie może pojąć męskiej skłonności do życia w świecie abstrakcji, Dziennikarz atakujący "prostego człowieka" złożonymi pytaniami o losy świata, określają teraźniejszość Bohatera. Lecz gdy próbują wejść z nim w dialog, znów wyrastają między nimi bariery

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 910 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Kartoteka [Film] / reżyseria Krzysztof Kieślowski. - Warszawa : Telewizja Polska, 2011. - 1 dysk optyczny (DVD) (83 min) : dźwiękowy, kolorowy; 12 cm.

(Złota Setka Teatru Telewizji)

Autor

Kieślowski Krzysztof (1941-1996). Konieczny Zygmunt (1937- ). Holoubek Gustaw (1923-2008). Różewicz Tadeusz (1921-2014).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Różewicz, Tadeusz (1921-2014).

Gatunek

Dokumenty audiowizualne Teatr telewizji Adaptacja telewizyjna

Premiera w Teatrze Telewizji - 15 października 1979 r.

Tytuł z ekranu tytułowego.

DVD ; obraz 4:3 PAL ; dźwięk mono.

Ścieżka dźwiękowa w języku polskim.

Telewizyjna realizacja dramatu Tadeusza Różewicza, który na stałe wszedł do kanonu literatury światowej. Bezimienny ľ a właściwie obdarzony wieloma imionami ľ bohater przerzuca kartotekę własnego życia, zagląda raz w dalszą raz w bliższą przeszłość. Luźno powiązane ze sobą sceny, epizody i pojawiające się osoby tworzą jego biografię, która jest świadectwem zapisu doświadczeń i stanu świadomości całego pokolenia äKolumbówö.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1609 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Historia kina w Popielawach [Film] / reż. Jan Jakub Kolski ; scen. Jan Jakub Kolski ; zdj. Krzysztof Ptak ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Krzysztof Majchrzak, Bartosz Opania, Grażyna Błęcka - Kolska. - Film. - Warszawa : Best Film CO, [2010]. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., kolor. ; 12 cm.

Autor

Kolski Jan Jakub (1956- ). Ptak Krzysztof (1954-2016). Konieczny Zygmunt (1937- ). Majchrzak Krzysztof (1948- ). Opania Bartosz (1970- ). Błęcka-Kolska Grażyna (1962- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Film polski Film fabularny

Gatunek

Film fabularny

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 1998

Czas projekcji 99 minut

Język polski, wybór scen

Tytuł całości: "Kolekcja czterech filmów Jana Jakuba Kolskiego"

"Historia kina w Popielawach" to przepiękna splatająca ze sobą historię i teraźniejszość bajkowa opowieść Jana Jakuba Kolskiego. Wychowany w mieście dziesięcioletni chłopiec, Staszek Szewczyk - uczy się w wiejskiej szkole w Popielawach, rodzinnej wsi swoich dziadków. Chłopiec zafascynowany opowieściami o rodzie Andryszków i skonstruowanej przez Józefa Andryszka w XIX wieku kinomaszynie, postanawia opisać ich historie. Szczególnie teraz staję się ona ważna, gdyż najmłodszy z rodu Andryszków postanawia zniszczoną w trakcie powstania styczniowego kinomaszynę zrekonstruować, a napotyka ogromny opór ze strony swojego ojca. (opis dystrybutora)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1407 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Historia kina w Popielawach; scenariusz i reżyseria Jan Jakub Kolski [Film] - O 1831 - Warszawa : Polskie Wydawnictwo Audiowizualne, 2009. - 1 dysk optyczny (121 min.) : dźwiękowy, kolorowy; 12 cm + broszura 22 s.

(Filmoteka Szkolna; 5)

Autor

Kolski Jan Jakub (1956- ) Ptak Krzysztof (1954-2016) Konieczny Zygmunt (1937- ) Majchrzak Krzysztof (1948- ) Opania Bartosz (1970- ) Błęcka-Kolska Grażyna (1962- ) Saniternik Mariusz (1954- )

Przynależność kulturowa

Film polski

Gatunek

Dokumenty audiowizualne Film fabularny Film polski Dramat filmowy

Tytuł z ekranu tytułowego.

Zawiera m.in.: Oczy uroczne.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1831 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Jasminum [Film] / reż. Jan Jakub Kolski ; scen. Jan Jakub Kolski ; zdj. Krzysztof Ptak ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Janusz Gajos, Grażyna Błęcka - Kolska, Adam Ferency. - Film. - Warszawa : Best Film CO, [2010]. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., kolor. ; 12 cm.

Autor

Kolski Jan Jakub (1956- ). Ptak Krzysztof (1954-2016). Konieczny Zygmunt (1937- ). Gajos Janusz (1939- ). Błęcka-Kolska Grażyna (1962- ). Ferency Adam (1951- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Film polski Film fabularny

Gatunek

Film fabularny

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 2006

Czas projekcji 103 minuty

Język polski, napisy angielskie, wybór scen

Dodatki: wywiady, relacja z planu

Tytuł całości: "Kolekcja czterech filmów Jana Jakuba Kolskiego"

Dziejące się współcześnie äJasminumö (łacińska nazwa jaśminu) opowiada historię tajemniczą i magiczną, pełną zmysłowych zapachów, wypełnioną szczególnym światłem jakie roztacza wokół siebie miłość. Klasztor, w którym toczy się akcja filmu, nie różniłby się od innych, gdyby nie fakt, że trzech mieszkających tam zakonników posiada pewną niezwykłą cechę. Każdy z nich pachnie innym, owocowym zapachem: jeden czeremchą, drugi czereśnią, a trzeci śliwą, a zapachy te mają szczególne właściwości... Pewnego dnia do klasztoru przyjeżdża młoda konserwatorka malarstwa, która otrzymuje zlecenie odnowienia tamtejszych obrazów. Natasza pojawia się w Jaśminowie wraz ze swoją 5-letnią córką Gienią. Urok i dociekliwość dziewczynki wprowadzają wiele zamętu w spokojne dotąd życie mnichów ... (opis dystrybutora)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1406 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Pornografia [Film] / scenariusz na podstawie powieści Witolda Gombrowicza Jan Jakub Kolski ; reżyseria Jan Jakub Kolski ; zdjęcia Krzysztof Ptak ; muzyka Zygmunt Konieczny ; występują Krzysztof Majchrzak, Adam Ferency, Krzysztof Globisz, Grażyna Błęcka - Kolska. - Warszawa : Carisma Entertainment Group, 2004. - 1 dysk optyczny (DVD) (112 minut) : dźwiękowy, kolorowy ; 12 cm.

Autor

Kolski Jan Jakub (1956- ). Ptak Krzysztof (1954-2016). Konieczny Zygmunt (1937- ). Majchrzak Krzysztof (1948- ). Ferency Adam (1951- ). Globisz Krzysztof (1957- ). Błęcka-Kolska Grażyna (1962- ).

Forma i typ

Filmy i seriale.

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Gombrowicz, Witold (1904-1969).

Gatunek

Adaptacja filmowa Film obyczajowy Dramat filmowy Film polski Film fabularny

Tytuł z ekranu tytułowego.

Rok produkcji 2003.

Na podstawie powieści Witolda Gombrowicza.

Ścieżka dźwiękowa w języku polskim, napisy angielskie.

Ekranizacja filozoficzno-erotycznej powieści Witolda Gombrowicza. Okupowana Polska, rok 1943. Dwaj bywalcy stołecznych kawiarni, Fryderyk, demoniczny kuglarz i reżyser, oraz Witold, cyniczny pisarz, wyruszają z Warszawy na prowincję, do majątku Hipolita, znajomego Witolda. W spokojnej wiejskiej atmosferze, udaje im się niemal zapomnieć o trwającej wojnie, tym bardziej że ich uwaga skupiona jest na 16-letniej Heni, córce gospodarza majątku, i jej rówieśniku Karolu, który jest synem znajomego Hipolita. Oboje, Karol i Henia, są piękni i wydają się dla siebie stworzeni, ale nie ma między nimi żadnego "przyciągania". Denerwuje to Witolda, który namawia Fryderyka, by popchnął Henię i Karola ku sobie. Fryderyk przyjmuje "zamówienie" i rozpoczyna tajemniczą grę, w której młodzi stają się nieświadomymi aktorami. Zadanie nie jest łatwe, bo Henia zaręczona jest z Wacławem, mężczyzną uchodzącym za wzór cnót i najlepszą partię w okolicy. No ale trudności tylko uskrzydlają obu artystów. Fryderyk i Witold coraz zręczniej manipulują młodymi ludźmi, rozkoszując się obserwowaniem ich reakcji. Nie wszystko jednak da się przewidzieć. Tym bardziej, że do "zabawy" włącza się wojna.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 765/1 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Elegia [Film] / reż. Paweł Komorowski ; II reż. Krzysztof Gruber ; scen. Paweł Komorowski, Jerzy Wójcik, Wiktor Zaleski ; zdj. Jerzy Wójcik ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Magda Teresa Wójcik, Jan Bogdół, Bernard Krawczyk. - Film. - Warszawa : Agencja Artystyczna MTJ, 2008. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., cz.-b. ; 12 cm + kolor.

(Klasyka polskiego kina wojennego)

Autor

Komorowski Paweł (1930-2011). Gruber Krzysztof. Wójcik Jerzy (1930-2019). Zaleski Wiktor (1930- ). Konieczny Zygmunt (1937- ). Wójcik Magda Teresa (1934-2011). Bogdół Jan (1930- ). Krawczyk Bernard (1931- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Film fabularny Film polski Film wojenny

Gatunek

Film wojenny Film fabularny

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 1979

Czas projekcji 84 minuty

Dodatkowo na płycie: menu główne, wybór scen

Język polski. Film z polskimi napisami dla osób niesłyszących. Napisy wykonane przy współpracy z Polskim Związkiem Głuchych.

Oddział piechoty przedziera się przez zaminowane pole. Nieoczekiwanie żołnierze zostają otoczeni przez przeażające siły niemieckie. Po beznadziejnej walce, do ostatniego naboju, w połowie wykrwawiony oddział kapituluje. Rannych Niemcy dobijają. Pozostałych zabierajądo folwarku we wsi Felderborn i zamykają w szopie. Przesłuchiwani oficerowi orientują sie, że rankiem hitlerowcy zamierzają ich rozstrzelać i podejmują desperacką próbe ucieczki. Rozpoczyna się śmiertelny pościg. Wyłapanych polskich żołnierzy Niemcy prowadzą do wsi. Tam wiążą ich kolczastym drutem i zamykają w stodole, którą oblewaja benzyną... (opis dystrybutora)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1481 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Dolina Issy [Film] / reż. Tadeusz Konwicki ; scen. wg powieści Czesława Miłosza Tadeusz Konwicki ; h. Czesław Miłosz ; zdj. Jerzy Łukaszewicz ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Anna Dymna, Maria Pakulnis, Danuta Szaflarska. - Film. - Warszawa : Telewizja Kino Polska, [2009]. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., kolor. ; 12 cm + Omówienie filmów.

(Arcydzieła Polskiego Kina)

Autor

Konwicki Tadeusz (1926-2015). Miłosz Czesław (1911-2004). Łukaszewicz Jerzy (1946- ). Konieczny Zygmunt (1937- ). Dymna Anna (1951- ). Pakulnis Maria (1956- ). Szaflarska Danuta (1915-2017).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Miłosz, Czesław (1911-2004).

Gatunek

Film psychologiczny Film fabularny Adaptacja filmowa

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 1982

Czas projekcji 102 minuty

Język polski, napisy dialogowe angielskie.

Omowienie filmów pt. "Tadeusz Konwicki"

Tytuł całości: "Tadeusz Konwicki"

"Czy można mgłę, rozrzedzone poranne powietrze, blask zachodzącego słońca uczynić bohaterami utworu ekranowego? Czy można oprzeć dramaturgię filmowej całości na wysnutych z pamięci, delikatnych jak nitki babiego lata, starych, rodzinnych fotografiach z niezapomnianego albumu?" - pytał jeden z krytyków po premierze "Doliny Issy" Tadeusza Konwickiego. Trzeba scenarzyście i reżyserowi oddać sprawiedliwość. Dokonał rzeczy niebywałej. "Dolina Issy" Czesława Miłosza uchodziła bowiem za powieść krańcowo "niefilmową". Pozbawiona wyrazistej fabuły, stanowiła rodzaj poetyckiej podróży w krainę dzieciństwa. Swobodnie łączyły się w niej postaci rzeczywiste i baśniowe. Logika fabularnej konstrukcji została częściowo zawieszona na rzecz logiki emocji, związanych z miejscami, wydarzeniami i przeżyciami wywołanymi z odległej przeszłości. Konwicki podawał różne powody, dla których zdecydował się ekranizować utwór Miłosza. Podobieństwo losów (obaj urodzeni na Litwie i wygnani z niej przez zawieruchę wojenną); wspólna tęsknota za "krajem lat dziecinnych", czemu obaj dawali wyraz w swych książkach; fascynacja Konwickiego twórczością autora "Rodzinnej Europy"; prośby i namowy krewnych noblisty. Zapewne wszystko to po trochu sprawiło, że Konwicki sprzeniewierzył się swej żelaznej zasadzie i zaadaptował dzieło innego twórcy nie tylko jako scenarzysta, lecz także reżyser. Kluczem do przekładu powieści na język filmu stało się dlań własne, oryginalne odczytanie utworu Miłosza. Swą ekranową wizję wzmocnił wybranymi wierszami poety, recytowanymi na tle wielkomiejskich pejzaży. Szkicowość intrygi zrekompensował fantastycznymi zdjęciami Jerzego Łukaszewicza, w którego obiektywie Suwalszczyzna przemieniła się w bajecznie piękną litewską Arkadię. Obraz w filmie Konwickiego gra zresztą rolę pierwszoplanową. Nawet postaci zdają się pełnić jedynie funkcję stylowych elementów scenografii. Ich dramaty nie są dramatami żywych ludzi, lecz zaledwie ich dalekim pogłosem, blaknącym wspomnieniem wywołanym przez starą fotografię. Dlatego "Doliny Issy" nie można określić mianem filmu dramatycznego. To raczej subtelnie wyidealizowany, pełen nostalgii portret marzenia - o utraconym czasie niewinności i umarłym przedwcześnie świecie dzieciństwa. To wreszcie hołd złożony jednemu artyście przez drugiego. Hołd złożony w pokorze i podziwie, ale z zaznaczeniem własnej odrębności i duchowej suwerenności. Akcja filmu toczy się na Litwie pod koniec lat dziesiątych XX wieku, w dolinie na pół mitycznej rzeki Issy. Osią fabularną utworu są losy żyjących tam ludzi - historia małego chłopca Tomaszka, tragicznego w skutkach romansu miejscowego księdza i jego gosposi, nieodwzajemnionej miłości pokojówki Barbarki do swojego pana, postępującego szaleństwa leśnika Baltazara, którego egzystencjalne niepokoje doprowadzają do obłędu i zbrodni. Świat żywych przenika się ze światem zmarłych, a dziejom poszczególnych bohaterów towarzyszą znane z litewskich legend diabły i demony. (opis ze strony: http://www.filmpolski.pl/)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1378 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Jak daleko stąd, jak blisko [Film] / reż Tadeusz Konwicki ; scen. Tadeusz Konwicki ; muz. Zygmunt Konieczny ; zdj. Mieczysław Jahoda ; obsada Andrzej Łapicki, Gustaw Holoubek, Maja Komorowska. - Film. - Warszawa : Telewizja Kino Polska, [2009]. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., kolor. ; 12 cm+Omówienie filmów.

(Arcydzieła Polskiego Kina)

Autor

Konwicki Tadeusz (1926-2015). Konieczny Zygmunt (1937- ). Jahoda Mieczysław (1924-2009). Łapicki Andrzej (1924-2012). Holoubek Gustaw (1923-2008). Komorowska Maja (1937- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Film fabularny Film psychologiczny Film polski

Gatunek

Film fabularny

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 1971

Czas projekcji 93 minuty

Język polski, napisy dialogowe angielskie.

Ddodatek: "Przechodzień". Czas odtwarzania 37 minut

Omowienie filmów pt. "Tadeusz Konwicki"

Tytuł całości: "Tadeusz Konwicki"

Dorobek filmowy Tadeusza Konwickiego zajmuje w polskiej kinematografii miejsce szczególne. Krytyka najczęściej określa dokonania twórcy "Lawy" mianem "kina autorskiego", nastawionego przede wszystkim (jeśli nie wyłącznie) na unaocznianie obsesji, niepokojów i fascynacji artysty. Introwertyzm filmów Konwickiego wywoływał sprzeczne reakcje u widzów. Jedni dziwili się złośliwie, dlaczego filmy o "prywatnych kompleksach" autora mają być finansowane za państwowe pieniądze. Według innych głęboka penetracja duszy jednostki paradoksalnie odkrywała nie znane dotąd obszary wiedzy o życiu zbiorowości. W większości filmów autora "Zaduszek" nie ma klasycznie rozumianej akcji. Zastępuje ją poetycka gra nastrojów, balansowanie na granicy jawy i snu, koegzystencja realistycznego konkretu i nadrealistycznych fantazji. Ujęcia wydają się nadmiernie statyczne, obraz często znaczy mniej niż słowo. Dlatego kinowe dokonania Konwickiego uchodzą za "niekasowe" i trudne w odbiorze. Z opinią tą kłóci się jednak sporo nagród zebranych przez reżysera w kraju i za granicą. Tematyka filmów Konwickiego nie odbiega od tej, którą nagminnie porusza w swoich książkach. Psychika uformowana pod wpływem przeżyć wojennych ("Ostatni dzień lata"), romantyczno- martyrologiczna tradycja polskiej kultury ("Salto", "Lawa"), tęsknota za utraconym światem dzieciństwa ("Dolina Issy") to tworzywo, z którego reżyser najczęściej buduje swe kinowe opowieści. Nie inaczej jest w "Jak daleko stąd, jak blisko" (1972). Bohaterem tego, utrzymanego w konwencji snu, utworu jest czterdziestoletni Andrzej, który odbywa symboliczną podróż w przeszłość. Ma nadzieję, że dzięki niej uda mu się wyjaśnić przyczyny samobójstwa jego przyjaciela Maksa. W ślad za Andrzejem podąża grupa zagadkowych przebierańców w strojach chochołów i aktor Włodek. Podczas onirycznej wędrówki bohater spotyka widma osób, z którymi był niegdyś związany. Są wśród nich m.in. partyzancka miłość Musia, rodzice, pierwsza żona Joasia i towarzysz dziecięcych zabaw Szloma. "Jak daleko stąd, jak blisko" uhonorowano Nagrodą Specjalną Jury na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie (1972), "Syrenką Warszawską" Polskiej Krytyki Filmowej (1972) oraz Nagrodą Specjalną Jury za najlepszy scenariusz na MFF Autorskich w San Remo (1973). (Opis ze strony: http://www.filmpolski.pl)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1379 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Lawa [Film] : opowieść o "Dziadach" Adama Mickiewicza / scenariusz i reżyseria Tadeusz Konwicki ; zdjęcia Piotr Sobociński ; muzyka Zygmunt Konieczny ; scenografia Allan Starski ; kostiumy Elżbieta Radke, Małgorzata Obłoża ; obsada Gustaw Holoubek, Jolanta Piętek-Górecka, Artur Żmijewski, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Maja Komorowska ; tekst omówienia Krzysztof Płatek, Maja Dobkowska ; oprac. omówienia Anna Willman. - [Warszawa] : Studio filmowe Perspektywa, [2006]. - 1 dysk optyczny (DVD) (121 minut) : dźwiękowy, kolorowy ; 12 cm + Omówienie lektury szkolnej.

(Biblioteka Gazety Wyborczej. Lektury Szkolne ; 16)

Autor

Konwicki Tadeusz (1926-2015). Sobociński Piotr Jr (1983- ). Konieczny Zygmunt (1937- ). Starski Allan (1943- ). Radke Elżbieta. Obłoża Małgorzata. Holoubek Gustaw (1923-2008). Piętek Jolanta (1963- ). Żmijewski Artur (1966- ). Budzisz-Krzyżanowska Teresa (1942- ). Komorowska Maja. Płatek Krzysztof. Dobkowska Maja. Willman Anna.

Forma i typ

Filmy i seriale.

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Mickiewicz, Adam (1798-1855)

Gatunek

Film fabularny Adaptacja filmowa Materiały pomocnicze Film polski Dramat filmowy

Tytuł z ekranu tytułowego.

Rok produkcji 1989.

Dokument towarzyszący: Dziady [omówienie lektury szkolnej + film] / [tekst Krzysztof Płatek, Maja Dobkowska (biografia) ; oprac. Anna Willman]. Warszawa : Mediaprofit, cop. 2006. 71, [1] s. : il. kolor. ; 20 cm. Filmogr. T. Konwickiego s. 68-69

Ścieżka dźwiękowa w języku polskim.

"Lektury szkolne" to wyjątkowy przewodnik po lekturach i znakomita pomoc dydaktyczna dla nauczycieli. Każdy tom zawiera omówienie dzieła literackiego oraz jego adaptację filmową. Cykl składa się z 25 tomów. T. 16, Dziady. Po "Dziady" sięgali najwybitniejsi polscy twórcy. Powstawały przedstawienia, o których głośno było w Polsce, a nawet poza jej granicami. Nigdy jednak nie pokuszono się o przeniesienie Mickiewiczowskiego dramatu na ekran. Jako pierwszy swoją wizję "Dziadów" w wersji filmowej postanowił przedstawić znany polski pisarz i reżyser Tadeusz Konwicki, związany swoją twórczością z Wilnem i Wileńszczyzną. "Tadeusz Konwicki wpadł na pomysł niesłychany. Fascynujący a zarazem zwariowany, karkołomny." - donosił w marcu 1988 roku "Tygodnik Kulturalny". Zresztą mało kto wówczas wierzył w powodzenie tak ryzykownego przedsięwzięcia, uważano je za czyste szaleństwo. "Lawa", której premiera odbyła się 6 listopada 1989 roku, stała się wydarzeniem w świecie artystycznym. Jeszcze w tym samym roku na moskiewskim festiwalu film został wyróżniony Nagrodą Międzynarodowej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Rok później na XV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Tadeusz Konwicki odbierał specjalną nagrodę jury za twórczą interpretację "Dziadów". W swoim dramacie reżyser ukazał także czasy współczesne, świat XX wieku, dzisiejszy obraz Warszawy z Pałacem Kultury i Nauki, tłumy podczas spotkania z papieżem, a także okrutne wspomnienia II wojny światowej (getto, Katyń, Oświęcim i powstanie warszawskie). Konrada przedstawił w dwóch postaciach, jako młodzieńca (tę rolę zagrał debiutant Artur Żmijewski) oraz człowieka dojrzałego, obarczonego doświadczeniami tego wszystkiego, co zdarzy się później, człowieka który zna przeznaczenie swego narodu. W roli Konrada w starszym wieku wystąpił Gustaw Holoubek, jego monolog - jak pisali krytycy - to najwyższy poziom gry aktorskiej. Okolice Wilna. W przeddzień Święta Zmarłych i prastarego, nocnego obrzędu Dziadów, w rodzinnym, zrujnowanym dworku zjawia się widmo Poety. Powrócił w strony swojej młodości, by raz jeszcze przeżyć wspomnienie romantycznej miłości do Maryli i dramatyczne wydarzenia związane z grupą wileńskich konspiratorów-patriotów. Na cmentarzu Guślarz rozpoczyna obrzęd Dziadów. W tłum wieśniaków, ludzi z różnych epok, wmieszał się Gustaw. Przychodzą kolejne zjawy: Pan, Dziewczyna, Dzieci. W mieście kozacki patrol dokonuje aresztowań młodych spiskowców. Poeta odwiedza chatkę Księdza, wspominając przy nim swą miłość do Maryli. Ksiądz rozpoznaje w przybyszu Gustawa - swego przybranego syna. Na Zamek Królewski w Warszawie zajeżdżają w powozach goście nowego Senatora. W celi wileńskiego więzienia Gustaw przeistacza się w Konrada. Świadkiem tej metamorfozy jest milcząca zjawa Poety. Pijany Senator śni swój koszmarny sen, w którym jawi mu się Imperator i diabły walczące o jego duszę. Wigilia w więzieniu wileńskim. Z cel wychodzą polscy patrioci: Żegota, Sobolewski, Jakub, Frejend i udają się wszyscy do celi Konrada. Salon w Zamku Warszawskim - miejsce spotkań urzędników, literatów, wojskowych i dam do towarzystwa. Na uboczu stoi grupka młodych Polaków zajętych patriotyczną dyskusją. Przy stolikach toczy się rozmowa o ostatnim balu u Nowosilcowa i nowinkach towarzyskich. Przybysz z Litwy opowiada historię wieloletniego więzienia Cichockiego. W drzwiach salonu zjawia się Poeta - przysłuchuje się opowieści o martyrologii Cichockiego. Cela Konrada. Jankowski śpiewa bluźnierczą pieśń. Więźniowie rozmawiają o poczynaniach Nowosilcowa na Litwie i swoich szansach podczas śledztwa. Jan Sobolewski opowiada o wyjeździe kolejnej partii kibitek wywożących ich kolegów na Sybir. Pozostawiony w samotności przez towarzyszy, Konrad rozpoczyna Wielką Improwizację. W celi pojawia się Poeta i podejmuje wątek Improwizacji. Słowom monologu rzucającego wyzwanie Bogu towarzyszą obrazy współczesnych, masowych zgromadzeń Polaków, sceny martyrologii i heroizmu Narodu podczas II wojny światowej. Do zemdlonego Konrada przychodzi Ksiądz Piotr z Kapralem. Ksiądz zaczyna odprawiać egzorcyzmy. Ksiądz Piotr ze swojej celi spogląda na warszawski Pałac Kultury. Rozpoczyna swą modlitwę do Boga o zaprzestanie rzezi polskich dzieci. W różnych miejscach kraju pojawia się symboliczna postać Pielgrzyma-Poety. Pani Rollison stara się o audiencję u Senatora Nowosilcowa w sprawie zwolnienia jej jedynego syna. Kobiecie towarzyszy Ksiądz Piotr, którego - po cynicznym odprawieniu Pani Rollison - Senator przesłuchuje. Bity i znieważony. Piotr prorokuje rychłą śmierć Doktora i Pelikana. Śmierć młodego Rollisona w Klasztorze Dominikanów. Bal u Senatora. Wincenty Pol i Bestużew dyskutują o sensie zabójstwa Senatora. Doktor ginie od uderzenia pioruna. Piotr spotyka Konrada prowadzonego na przesłuchanie i daje wskazówki, jak żyć na zesłaniu. Na cmentarzu uroczystość Dziadów zbliża się do końca. Uczestnicy wychodzą o wschodzie słońca; równiną sunie sznur kibitek wiozących zesłańców na Sybir. Jedna z nich wiezie Konrada, przy następnym nawrocie - Poetę ze śladami kuli na czole

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 723 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Lawa [Film] = Opowieść o "Dziadach" Adama Mickiewicza / reż. Tadeusz Konwicki ; scen. Tadeusz Konwicki ; zdj. Piotr Sobociński ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Gustaw Holoubek, Jolanta Piętek-Górecka, Artur Żmijewski. - Warszawa : Telewizja Kino Polska, [2009]. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., kolor. ; 12 cm + Omówienie filmów.

(Arcydzieła Polskiego Kina)

Autor

Konwicki Tadeusz (1926-2015). Sobociński Piotr. Konieczny Zygmunt (1937- ). Holoubek Gustaw (1923-2008). Piętek Jolanta (1963- ). Żmijewski Artur (1966- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Mickiewicz, Adam (1798-1855).

Gatunek

Film fabularny

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 1989

Czas projekcji 129 minut

Język polski, napisy dialogowe angielskie.

Omowienie filmów pt. "Tadeusz Konwicki"

Tytuł całości: "Tadeusz Konwicki"

Po "Dziady" sięgali najwybitniejsi polscy twórcy. Powstawały przedstawienia, o których głośno było w Polsce, a nawet poza jej granicami. Nigdy jednak nie pokuszono się o przeniesienie Mickiewiczowskiego dramatu na ekran. Jako pierwszy swoją wizję "Dziadów" w wersji filmowej postanowił przedstawić znany polski pisarz i reżyser Tadeusz Konwicki, związany swoją twórczością z Wilnem i Wileńszczyzną. "Tadeusz Konwicki wpadł na pomysł niesłychany. Fascynujący a zarazem zwariowany, karkołomny." - donosił w marcu 1988 roku "Tygodnik Kulturalny". Zresztą mało kto wówczas wierzył w powodzenie tak ryzykownego przedsięwzięcia, uważano je za czyste szaleństwo. "Lawa", której premiera odbyła się 6 listopada 1989 roku, stała się wydarzeniem w świecie artystycznym. Jeszcze w tym samym roku na moskiewskim festiwalu film został wyróżniony Nagrodą Międzynarodowej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Rok później na XV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Tadeusz Konwicki odbierał specjalną nagrodę jury za twórczą interpretację "Dziadów". W swoim dramacie reżyser ukazał także czasy współczesne, świat XX wieku, dzisiejszy obraz Warszawy z Pałacem Kultury i Nauki, tłumy podczas spotkania z papieżem, a także okrutne wspomnienia II wojny światowej (getto, Katyń, Oświęcim i powstanie warszawskie). Konrada przedstawił w dwóch postaciach, jako młodzieńca (tę rolę zagrał debiutant Artur Żmijewski) oraz człowieka dojrzałego, obarczonego doświadczeniami tego wszystkiego, co zdarzy się później, człowieka który zna przeznaczenie swego narodu. W roli Konrada w starszym wieku wystąpił Gustaw Holoubek, jego monolog - jak pisali krytycy - to najwyższy poziom gry aktorskiej. Okolice Wilna. W przeddzień Święta Zmarłych i prastarego, nocnego obrzędu Dziadów, w rodzinnym, zrujnowanym dworku zjawia się widmo Poety. Powrócił w strony swojej młodości, by raz jeszcze przeżyć wspomnienie romantycznej miłości do Maryli i dramatyczne wydarzenia związane z grupą wileńskich konspiratorów-patriotów. Na cmentarzu Guślarz rozpoczyna obrzęd Dziadów. W tłum wieśniaków, ludzi z różnych epok, wmieszał się Gustaw. Przychodzą kolejne zjawy: Pan, Dziewczyna, Dzieci... W mieście kozacki patrol dokonuje aresztowań młodych spiskowców. Poeta odwiedza chatkę Księdza, wspominając przy nim swą miłość do Maryli. Ksiądz rozpoznaje w przybyszu Gustawa - swego przybranego syna. Na Zamek Królewski w Warszawie zajeżdżają w powozach goście nowego Senatora. W celi wileńskiego więzienia Gustaw przeistacza się w Konrada. Świadkiem tej metamorfozy jest milcząca zjawa Poety. Pijany Senator śni swój koszmarny sen, w którym jawi mu się Imperator i diabły walczące o jego duszę. Wigilia w więzieniu wileńskim. Z cel wychodzą polscy patrioci: Żegota, Sobolewski, Jakub, Frejend i udają się wszyscy do celi Konrada. Salon w Zamku Warszawskim - miejsce spotkań urzędników, literatów, wojskowych i dam do towarzystwa. Na uboczu stoi grupka młodych Polaków zajętych patriotyczną dyskusją. Przy stolikach toczy się rozmowa o ostatnim balu u Nowosilcowa i nowinkach towarzyskich. Przybysz z Litwy opowiada historię wieloletniego więzienia Cichockiego. W drzwiach salonu zjawia się Poeta - przysłuchuje się opowieści o martyrologii Cichockiego. Cela Konrada. Jankowski śpiewa bluźnierczą pieśń. Więźniowie rozmawiają o poczynaniach Nowosilcowa na Litwie i swoich szansach podczas śledztwa. Jan Sobolewski opowiada o wyjeździe kolejnej partii kibitek wywożących ich kolegów na Sybir. Pozostawiony w samotności przez towarzyszy, Konrad rozpoczyna Wielką Improwizację. W celi pojawia się Poeta i podejmuje wątek Improwizacji. Słowom monologu rzucającego wyzwanie Bogu towarzyszą obrazy współczesnych, masowych zgromadzeń Polaków, sceny martyrologii i heroizmu Narodu podczas II wojny światowej. Do zemdlonego Konrada przychodzi Ksiądz Piotr z Kapralem. Ksiądz zaczyna odprawiać egzorcyzmy. Ksiądz Piotr ze swojej celi spogląda na warszawski Pałac Kultury. Rozpoczyna swą modlitwę do Boga o zaprzestanie rzezi polskich dzieci. W różnych miejscach kraju pojawia się symboliczna postać Pielgrzyma-Poety. Pani Rollison stara się o audiencję u Senatora Nowosilcowa w sprawie zwolnienia jej jedynego syna. Kobiecie towarzyszy Ksiądz Piotr, którego - po cynicznym odprawieniu Pani Rollison - Senator przesłuchuje. Bity i znieważony. Piotr prorokuje rychłą śmierć Doktora i Pelikana. Śmierć młodego Rollisona w Klasztorze Dominikanów. Bal u Senatora. Wincenty Pol i Bestużew dyskutują o sensie zabójstwa Senatora. Doktor ginie od uderzenia pioruna. Piotr spotyka Konrada prowadzonego na przesłuchanie i daje wskazówki, jak żyć na zesłaniu. Na cmentarzu uroczystość Dziadów zbliża się do końca. Uczestnicy wychodzą o wschodzie słońca; równiną sunie sznur kibitek wiozących zesłańców na Sybir. Jedna z nich wiezie Konrada, przy następnym nawrocie - Poetę ze śladami kuli na czole. (Opis ze strony: http://www.filmpolski.pl)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1380 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Prymas [Film] : trzy lata z tysiąca / reż. Teresa Kotlarczyk ; scen. Jan Purzycki ; zdj. Piotr Wojtowicz ; muz. Zygmunt Konieczny ; [wyk.] Andrzej Seweryn, Zbigniew Zamachowski, Maja Ostaszewska [et al.]. - [Warszawa] : Axel Springer Polska, cop. 2006. - 1 dysk optyczny (DVD) (103 min) : dźw., kolor. ; 12 cm.

Autor

Kotlarczyk Teresa. Purzycki Jan (1948-2019) Wojtowicz Piotr. Konieczny Zygmunt (1937- ). Seweryn Andrzej (1946- )1. Zamachowski Zbigniew (1961- ). Ostaszewska Maja (1972- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Wyszyński, Stefan (1901-1981)

Gatunek

Film fabularny Dokumenty audiowizualne

Opis z etykiety płyty i opakowania.

Oryginalny film wyprodukowano w 2000 r.

Jeden człowiek staje przeciwko zorganizowanemu systemowi przemocy i kłamstwa. Wierny wyznawanym zasadom nie daje się złamać. Jego zwycięstwo staje się początkiem zwycięstwa narodu. Film "Prymas - trzy lata z tysiąca" to dramatyczna opowieść o wydarzeniach, które zadecydowały nie tylko o losach Kościoła katolickiego w Polsce, lecz także Naszego kraju... Starsi odnajdują w tym filmie wierne świadectwo swojego pokolenia; młodzi mogą zrozumieć, dlaczego Kardynał Stefan Wyszyński nazywany jest Prymasem Tysiąclecia. (opis dystrybutora)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 3073 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Monidło [Film] = Zabawa w chowanego [Film] = Party przy świecach [Film] = Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy [Film] / reż. Antoni Krauze ; scen. Antoni Krauze ; zdj. Mieczysław Lewandowski ; oprac. muzyczne Anna Iżykowska, Zygmunt Konieczny ; obsada Henryk Hunko, Tadeusz Kwinta ; reż. Janusz Zaorski ; scen. Jan Himilsbach ; zdj. Witold Adamek ; muz. Jerzy Satanowski ; obsada Jerzy Bińczycki, Władysław Kowalski ; reż. Antoni Krauze ; scen. Jan Himilsbach ; zdj. Tomasz Tarasin ; muz. Piotr Marczewski ; obsada Halina Wyrodek, Wiesław Wójcik ; reż. Jerzy Gruza ; scen. Jan Himilsbach ; zdj. Antoni Nurzyński ; muz. Jerzy Matuszkiewicz ; obsada Zdzisław Maklakiewicz, Leon Niemczyk, Olgierd Łukaszewicz. - Film. - Warszawa : Telewizja Polska S.A., 2005. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., cz.-b. i kolor ; 12 cm.

(Filmoteka TVP)

Autor

Krauze Antoni (1940-2018). Lewandowski Mieczysław (1936- ). Iżykowska Anna. Konieczny Zygmunt (1937- ). Hunko Henryk (1924-1985). Kwinta Tadeusz (1938- ). Zaorski Janusz (1947- ). Himilsbach Jan (1931-1988). Adamek Witold (1945-2017). Satanowski Jerzy (1947- ). Bińczycki Jerzy (1937-1998). Kowalski Władysław (1936-2017). Tarasin Tomasz (1940- ). Marczewski Piotr (1938- ). Wyrodek Halina (1946-2008). Wójcik Wiesław (1945- ). Gruza Jerzy (1932-2020). Nurzyński Antoni (1935-1974). Matuszkiewicz Jerzy (1928-2021). Maklakiewicz Zdzisław (1927-1977). Niemczyk Leon (1923-2006). Łukaszewicz Olgierd (1946- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Gatunek

Film fabularny Film polski Film obyczajowy Dokumenty audiowizualne

Część druga wydawnictwa "Himilsbach/Maklakiewicz kolekcja - 7 filmów"

Czas projekcji: 1. Monidło - 33 min. ; 2. Zabawa w chowanego - 53 min. ; 3. Party przy świecach - 55 min. ; 4. Przyjęcie na dziesięc osób plus trzy - 54 min.

Seria nowelek i krótkich filmów fabularnych przedstawiających Polaków w różnych sytuacjach życiowych . "Monidło" - pełen ironii film obyczajowy - zjadliwa satyra na łatwowiernych, którzy szybko ulegają złudnemu urokowi i namowom wszelkiego rodzaju oszustów. "Zabawa w chowanego" - zabarwiony satyrą film obyczajowy, który jest próbą refleksji nad życiem i przemijaniem, blaskami i cieniami egzystencji ludzkiej. "Party przy świecach" - film obyczajowy, pełen prawdy o życiu i ludzkich charakterach, szalenie zabawny dzięki żywym i naturalnym dialogom. "Przyjęcie na dziesięc osób plus trzy"- film obyczajowy o perypetiach stałych bywalców socjalistycznego pośredniaka, ludziach pogardzanych przez otoczenie, ale tylko pozornie banalnych i nieciekawych.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 987 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Ucieczka z kina "Wolność" [Film] / scen. i reż. Wojciech Marczewski ; zdj. Jerzy Zieliński ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Janusz Gajos, Zbigniew Zamachowski, Teresa Marczewska, Piotr Fronczewski, Władysław Kowalski. - Film. - Propaganda, 2003. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., kolor. ; 12 cm.

(Propaganda Kina Polskiego ; 226)

Autor

Marczewski Wojciech (1944- ). Zieliński Jerzy (1950- ). Konieczny Zygmunt (1937- ). Gajos Janusz (1939- ). Zamachowski Zbigniew (1961- ). Marczewska Teresa (1948- ). Fronczewski Piotr (1946- ). Kowalski Władysław (1936-2017).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Film fabularny Film polski Film psychologiczny

Gatunek

Film fabularny

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 1990

W kinie "Wolność" trwa projekcja nowego polskiego filmu. Seans przerywa niezwykłe wydarzenie. Zbuntowani aktorzy nie chcą dalej grać fałszywych, ogłupiających ról, rozpoczynają prywatne rozmowy, wciągają w nie publiczność. Przedstawiciele oficjalnej komisji, obecni na widowni, próbują im w tym przeszkodzić. Wokół kina gromadzą się ludzie. Władze zastanawiają się, co począć w tej skomplikowanej sytuacji. Na miejsce przybywa cenzor, niegdyś poeta, krytyk literacki i dziennikarz. Powodowany miłością do Małgorzaty, bohaterki filmu, przekracza barierę ekranu i zaczyna z nią rozmowę. Aktorka dziękuje mu za dobrą recenzję, którą napisał przed laty, jednocześnie wyrażając dezaprobatę dla jego obecnego zajęcia. Rozczarowany cenzor wraca do rzeczywistości, lecz nie jest już tym samym człowiekiem. Postanawia skończyć z tym, co robił do tej pory. Uświadomił sobie, że rola cenzora jest przyczyną jego zniewolenia. Tymczasem decydenci chcą spalić kopię filmu. Aktorzy z ekranu uciekają na dach. Cenzor solidarnie przechodzi na drugą stronę ekranu, aby zginąć razem ze zbuntowanymi. Tam jednak dopadają go postacie z różnych filmów, które kiedyś wyciął...

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1119 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Ucieczka z kina "Wolność" [Film] / scenariusz i reżyseria Wojciech Marczewski; zdjęcia Jerzy Zieliński; muzyka Zygmunt Konieczny. - Warszawa : Telewizja Kino Polska, 2010. - 1 dysk optyczny (DVD) (87 minut) : dźwiękowy, kolorowy; 12 cm+Omówienie filmów.

(Arcydzieła Polskiego Kina)

Autor

Forma i typ

Filmy i seriale.

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Cenzura Propaganda

Gatunek

Dokumenty audiowizualne Film fabularny Film polski Film psychologiczny

Tytuł z ekranu tytułowego.

Rok produkcji 1990.

Omowienie filmów pt. "Wojciech Marczewski".

Tytuł całości: "Wojciech Marczewski"

DVD, Dźwięk: stereo; obraz: 16:9.

Ścieżka dźwiękowa polska, napisy angielskie.

Janusz Gajos stoi oniemiały w ciemnej sali kinowej. Przed oczami ma widok niezwykły. Na ekranie zbuntowani aktorzy nie chcą dalej grać swych fałszywych, ogłupiających ról. Próbują im w tym przeszkodzić histeryczne, pełne paniki reprymendy, dobiegające z widowni. To przedstawiciele oficjalnej komisji starają się zagłuszyć swój strach i bezradność. Jeszcze chwila i Janusz Gajos wybuchnie śmiechem. "Poruszająca scena, przywodząca na myśl "Mistrza i Małgorzatę" Bułhakowa" - orzekli krytycy. W filmie Marczewskiego jest jeszcze wiele sekwencji równie wymownych i dramatycznych. Wspólnie tworzą dzieło, które stało się wydarzeniem artystycznym na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku - Gdyni w 1990 r. Uhonorowano je wówczas Grand Prix i nagrodą dziennikarzy. Wyróżnienie dla najlepszej głównej roli męskiej otrzymał Janusz Gajos. "Ucieczkę..." nagradzano jeszcze kilkakrotnie, także za granicą, np. na Festiwalu Filmów Fantastycznych w Avoriaz. Wcześniej najważniejsze trofea zdobywały tam m.in. "Carrie" Briana de Palmy, "Pojedynek na szosie" Stevena Spielberga i "Terminator" Jamesa Camerona. Pierwiastek fantastyczny odgrywa w filmie Marczewskiego rolę niepoślednią, choć nie w sposób właściwy produkcjom science fiction. Służy bowiem ukazaniu przemiany duchowej cenzora - niegdyś poety i krytyka literackiego, obecnie (tak go określił reżyser) człowieka "spsiałego", pozornie groźnego, lecz w rzeczywistości zastraszonego i samotnego. Oba światy: realny i fantasmagoryczny przenikają się. Cenzor przekracza granicę ekranu, wchodzi do wnętrza filmu, powodowany miłością do jednej z jego bohaterek - Małgorzaty. Jednak i tam spotyka go rozczarowanie. Wraca do rzeczywistości, lecz nie będzie już tym samym człowiekiem. Niegdyś poeta, potem cenzor, teraz - kto? Jeden z krytyków pisał: "W tym filmie każdy chce wyjść z ram własnego życia. Buntuje się cenzor. Buntują się postacie filmowe. Wszyscy szukają wolności, której nie ma. Jej przebłysk jest może tylko w idei ucieczki. Wystarczy nocą wejść na dach własnej kamienicy, aby przekonać się, ilu ludzi znajduje się w stanie ucieczki. "Aż tak wielu?" - dziwi się cenzor, obserwując dachy pełne ludzi. Sam jest jednym z lunatyków." W kinie "Wolność" odbywa się projekcja filmu "Jutrzenka". Seans przerywa niezwykłe wydarzenie. Aktorzy ożywają na ekranie, rozpoczynają między sobą rozmowy, wciągają w nie publiczność. Wokół kina gromadzą się tłumy, odpowiednie władze i służby zastanawiają się co począć w tej skomplikowanej sytuacji. Przybywa także cenzor, mężczyzna dobiegający pięćdziesiątki, ongiś krytyk literacki, dziennikarz. Zaciera się granica między fikcją a rzeczywistością. Cenzor rozmawia z jedną z bohaterek filmu - Małgorzatą. Aktorka dziękuje mu za dobrą recenzję, którą napisał przed laty, lecz jednocześnie nie pochwala tego, co robi obecnie. Uświadamia mu, że rola cenzora jest w gruncie rzeczy przyczyną jego zniewolenia. Cenzor postanawia skończyć z tym, co robił do tej pory. Decydenci postanawiają zniszczyć kopię "Jutrzenki". W proteście cenzor wchodzi do filmu, w celu uniemożliwienia spalenia kopii. W "Jutrzence" spotyka bohaterów różnych filmów, których kiedyś wyciął. Odbywa z nimi rozmowy, pod wpływem których staje się innym człowiekiem.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1500 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Zmory [Film] / reż. Wojciech Marczewski ; scen. na motywach powieści Emila Zegadłowicza Pawel Hajny ; zdj. Wiesław Zdort ; muz. Zygmunt Konieczny ; obsada Piotr Łysak, Tomasz Hudziec, Teresa Marczewska. - Warszawa : Telewizja Kino Polska, 2010. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., kolor. ; 12 cm+Omówienie filmów.

(Arcydzieła Polskiego Kina)

Autor

Marczewski Wojciech (1944- ). Hajny Pawel. Zdort Wiesław (1931-2019). Konieczny Zygmunt (1937- ). Łysak Piotr (1958- ). Hudziec Tomasz. Marczewska Teresa (1948- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Zegadłowicz, Emil (1888-1941).

Gatunek

Film fabularny Adaptacja filmowa

Tyt. z ekranu tytułowego

Rok produkcji 1978

Czas projekcji 100 minut

Język polski, napisy dialogowe angielskie.

Bezpośredni dostęp do 16 scen.

Dodatek: "Zawód reżyser - Wojciech Marczewski". Scen., reż. Piotr Stasik; 24 min.

Omowienie filmów pt. "Wojciech Marczewski".

Tytuł całości: "Wojciech Marczewski"

Adaptacja powieści Emila Zegadłowicza "Zmory", rozwijającej wątki z trzech wcześniejszych książek tego autora - "Godziny przed jutrznią", "Spod młyńskich kamieni", "Cienia nad falami". Po raz pierwszy "Zmory" wydane zostały w roku 1935 i wzbudziły wówczas wielkie poruszenie. Zegadłowiczowi zarzucano, że w fałszywym świetle przedstawia system szkolny w przedwojennej Polsce, a także zbyt śmiałe sceny erotyczne. One też stały się pretekstem do skonfiskowania przez prokuraturę krakowską drugiego wydania książki. Ataki te - głównie ze strony prasy prawicowej - jak się wydaje, miały swoje głębsze przyczyny. Otóż Zegadłowicz, dotąd cieszący się opinią pisarza o raczej zachowaczych poglądach, ujawnił się jako antyklerykał o sympatiach lewicowych. "Zmory" to powieść niezwykle obszerna, a nawet, jak to określił Wojciech Marczewski - rozbuchana, pełna wątków pobocznych, co musiało przysporzyć wiele trudności przy jej adaptacji. Dlatego też reżyser nie podjął się napisania scenariusza. Zadanie powierzył czeskiemu scenarzyście Pavelowi Hajněmu, który m.in. napisał scenariusz do "Zaklętych rewirów" Janusza Majewskiego. Mały Mikołaj Srebrny, zwany pieszczotliwie Mikiem, mieszka razem z ojcem, przedwcześnie odsuniętym na emeryturę profesorem gimnazjalnym, we dworze w Porębie Murowanej, koło galicyjskiego miasteczka Wołkowice. Matka, pani Zofia, młoda i piękna kobieta, cierpiąca na suchoty, mieszka osobno. Któregoś dnia przyjeżdża do Poręby, aby zabrać Mika do Wołkowic, gdzie ma podjąć naukę w gimnazjum. Na egzaminie chłopiec wykazuje karygodny brak orientacji, ale ze względu na starą znajomość z ojcem, dyrektor zgadza się go przyjąć. Mik zamieszkuje u wujostwa Komendów. Mimowolnie staje się tam świadkiem pijackich ekscesów wuja Wacława. W szkole panują wsteczne metody. Sadystyczni, zidiociali nauczyciele, wśród których prym wiedzie łacinnik Ptaszycki, znęcają się psychicznie i fizycznie nad uczniami. Mik, dziecko wrażliwe i samodzielnie myślące, często naraża się belfrom. Miarki jego "przewinień" dopełnia incydent z gęsią zabitą przez któregoś z uczniów na szkolnym podwórku. Mik, widząc że podejrzenie o dokonanie tego czynu pada na niewinnego kolegę, bierze winę na siebie. Ciotka Wilhelmina wraz z wujem decydują się zawieźć sio-strzeńca na rozmowę z ojcem. Stary profesor Srebrny rozumie jednak dobrze syna: nie usiłuje prawić mu morałów, stara się raczej przekonać go o konieczności kompromisów w niektórych sytuacjach. Wkrótce ojciec umiera. Komendowie przenoszą się do Poręby. Mik zamieszkuje wraz z matką u babki, kobiety despotycznej i skąpej. Na wakacje wyjeżdża do Poręby. Poznaje tu swojego rówieśnika, przebywającego na wczasach z rodzicami, który udziela mu swoistej lekcji uświadamiającej. W nocy prześladują Mika koszmary, w których odbijają się przeżycia całego dnia. W chłopcu zaczynają się budzić pierwsze niepokoje erotyczne, przypadkiem dostrzeżona toaleta służącej nie jest już "niewinnym" widokiem. Do rozrywek gimnazjalistów należy podglądanie wizyt wołkowickiej prostytutki u Raciatego, miejscowego przedsiębiorcy pogrzebowego. Dla Mika jednak, podejrzana w cmentarnej szopie scena staje się, z powodu swojej wulgarności, źródłem silnego wstrząsu. W szkole pojawia się nowy nauczyciel fizyki - Chwostek, oryginał o lewicowych poglądach. Wkrótce staje się on ulubieńcem uczniów, wśród których zaczynają szerzyć się idee socjalistyczne, atrakcyjne zwłaszcza ze względu na posmak owocu zakazanego. Pod nieobecność żony wuj Wacław wciąga Mika do siebie na orgietkę z prostytutkami. Skonfudowany sytuacją chłopak odrzuca jednak składane mu oferty erotyczne. Stan zdrowia matki stale się pogarsza. Wyjazd do lekarza wraz z wujem Wacławem nie daje już rezultatu. Pani Zofia umiera. Mik pozostaje sam u babki, z którą stosunki układają się coraz gorzej. Sensacją Wołkowic staje się przyjazd Stanisławy Wysockiej. Mik, który od pewnego czasu poświęca się własnej twórczości literackiej, nie ma nawet pieniędzy na zakupienie biletu. Szczęśliwie, młody, życzliwy mu polonista Znamierowski lituje się nad chłopcem i wprowadza go do teatru. Wielka aktorka porywa gimnazjalistów gorącymi strofami poezji Micińskiego, a Mik otrzymuje od niej niespodziewany prezent - pocałunek. W szkole zachodzą niepokojące wypadki. W środku prowadzonej przez Znamierowskiego lekcji aresztowani zostają trzej koledzy Mika za działalność konspiracyjną Chwostek, karnie usunięty z grona nauczycielskiego, popełnia samobójstwo w swoim gabinecie. Któregoś dnia Mik wracając w nocy do domu staje się mimowolnym świadkiem awantury między babką i Raciatym, z której niedwuznacznie wynika, iż przedsiębiorca pogrzebowy otrzymuje od niej "pensję". Zbliża się koniec nauki w gimnazjum wołkowickim. W dyskusjach między uczniami zarysowują się coraz wyraźniej różnice poglądów politycznych. Mik stara się zachować neutralność. Bal pożegnalny za-mienia się w wielkie pijaństwo. Dla Mikołaja i jego kolegów kończy się okres uczniowskich niepokojów. Przekraczają próg dorosłego życia.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1498 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Brak okładki

Książka

Kaseta

W koszyku

oceń

Dziady. Cz. 1 spektaklu [Film] / inscenizacja, reż. i scenogr. Konrad Swinarski ; kostiumy Krystyna Zachwatowicz ; muz. Zygmunt Konieczny ; reż. tel. Laco Adamik ; występują Jerzy Trela [i in.]. - Warszawa : Telewizja Polska S.A., 2001. - 1 kas. wiz. [VHS] (98 min) : dźw., kolor.

(Złota Setka Teatru Telewizji ; 704)

Autor

Mickiewicz Adam (1798-1855). Swinarski Konrad (1929-1975). Zachwatowicz-Wajda Krystyna (1930- ). Konieczny Zygmunt (1937- ). Adamik Laco. Trela Jerzy.

Temat

Mickiewicz, Adam (1798-1855).

Gatunek

Adaptacja telewizyjna Teatr telewizji

Premiera w Teatrze Telewizji - 31 października 1983 r.

Dwuczęściowe przedstawienie Teatru TV jest dokumentalnym zapisem głośnej inscenizacji Konrada Swinarskiego w Starym Teatrze w Krakowie z 1973 roku. "Było to przedstawienie od strony intelektualnej i formy teatralnej bardzo niezwykłe. W sferze idei celem nadrzędnym dla Swinarskiego było to, co Mickiewicz nazywał budzeniem w sobie nowego człowieka, sprawa duchowego odrodzenia. Aby pokazać to zmaganie się ze sobą trudne i samotne, uruchomił cały budynek teatralny - scenę i amfiteatr. Spektakl rozgrywa się między ludźmi. Dookoła widowni pojawiają się statyści, prawdziwi żebracy, słoma, kury i jajka na twardo" - pisał prof. Stefan Treugutt. Telewizyjnej rejestracji spektaklu dokonano w osiem lat po tragicznej śmierci Konrada Swinarskiego w katastrofie samolotowej w 1975 r. i w dziesięć - po krakowskiej premierze "Dziadów". Wszyscy współtwórcy widowiska mieli świadomość, że utrwalają na taśmie magnetycznej jeden z najsłynniejszych spektakli powojennych, dzieło wybitnego twórcy, który ma trwałe miejsce w historii polskiego teatru. Reżyser Laco Adamik, który wcześniej współpracował ze Swinarskim przy przeniesieniu na mały ekran jego "Wyzwolenia", oraz cały ówczesny zespół Starego Teatru - wnikliwie rozważali wszystkie pomysły inscenizacyjne. Przy rozstrzyganiu wszelkich wątpliwości artystycznych bardzo liczył się głos Anny Polony, pełniącej funkcję asystenta obu reżyserów, wersji teatralnej i telewizyjnej. Efekt "przekładu" dzieła scenicznego na język telewizji krytycy określili jako "niewierną wierność". Spektakl Laco Adamika jest interesującym przykładem widowiska stricte telewizyjnego, powstałego na podstawie przedstawienia teatralnego, z zachowaniem możliwie integralnego kształtu pierwowzoru, koncepcji i intencji jego twórcy. W swoich "Dziadach" Swinarski zerwał z tradycyjnym podziałem na scenę i widownię, wykonawców i publiczność. Realizatorzy telewizyjni posłużyli się więc kamerą "wędrującą" wszędzie tam, dokąd przemieszcza się akcja. "Na szerokich schodach wiodących do westybulu na I piętrze Starego Teatru siedzą jałmużne dziady... Westybul zamieniono w kaplicę: pośrodku stół do obiaty i ołtarz z wizerunkiem Ostrobramskiej. Beczka z wódką, garść kądzieli. "Dziadów" część druga... Obrzędowych działań dokonują aktorzy, oni też wygłaszają Mickiewiczowskie kwestie. Ale w obrzędzie uczestniczą i ci wszyscy, co przybyli do teatru z biletami w ręku. Przez blisko godzinę stojący w milczeniu i śledzący równie jak aktorzy czujnie wszelkie znaki ze świata umarłych..."- relacjonowano w recenzjach popremierowych. Oczywiście, współuczestnictwo widzów polegało na podjęciu pewnej konwencji, niemniej ich udział w przedstawieniu był założony przez Swinarskiego. W przekazie telewizyjnym jako widzowie występują specjalnie zaangażowani statyści, a także w niektórych ujęciach autentyczna publiczność, obecna na przedstawieniu, które "podglądała" w teatrze ekipa telewizyjna

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 907/1 "A" [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)