Zamachowski Zbigniew (1961- )
Sortowanie
Źródło opisu
Katalog zbiorów
(21)
Forma i typ
Filmy i seriale
(12)
Książki
(5)
Audiobooki
(3)
Dramat (rodzaj)
(1)
Programy radiowe i telewizyjne
(1)
Dostępność
dostępne
(20)
nieokreślona
(1)
Placówka
Łódź - Pracownia Audiowizualna
(21)
Autor
Krzyżanowski Julian (1892-1976)
(448)
Żeleński Tadeusz (1874-1941)
(435)
Sienkiewicz Henryk (1846-1916)
(430)
Żeromski Stefan (1864-1925)
(361)
Kraszewski Józef Ignacy (1812-1887)
(335)
Zamachowski Zbigniew (1961- )
(-)
Mickiewicz Adam (1798-1855)
(314)
Suchodolski Bogdan (1903-1992)
(303)
Shakespeare William (1564-1616)
(287)
Słowacki Juliusz (1809-1849)
(285)
Faliszewska Jolanta
(283)
Prus Bolesław (1847-1912)
(281)
Iwaszkiewicz Jarosław (1894-1980)
(273)
Markiewicz Henryk (1922-2013)
(270)
Puszczewicz Barbara
(260)
Pigoń Stanisław (1885-1968)
(249)
Żaba-Żabińska Wiesława
(249)
Miłosz Czesław (1911-2004)
(230)
Cyrański Czesław
(210)
Babińska Magdalena
(195)
Jałowiec-Sawicka Magdalena
(195)
Danielewicz-Malinowska Aldona
(189)
Orzeszkowa Eliza (1841-1910)
(187)
Lem Stanisław (1921-2006)
(186)
Kobyliński Szymon (1927-2002)
(177)
Konopnicka Maria (1842-1910)
(176)
Tuwim Julian (1894-1953)
(176)
Śmietanka-Combik Elżbieta
(176)
Hanisz Jadwiga (1939- )
(154)
Jakubowski Jan Zygmunt (1909-1975)
(154)
Piwowarski Marcin (1972- )
(153)
Dołowska Ewa
(152)
Zieliński Bronisław (1914-1985)
(152)
Drzycimska Bożena
(151)
Śliwerski Bogusław (1954- )
(150)
Tołstoj Lew (1828-1910)
(148)
Okoń Wincenty (1914-2011)
(147)
Goethe Johann Wolfgang von (1749-1832)
(146)
Pilch Magdalena (1974- )
(145)
Reymont Władysław Stanisław (1867-1925)
(145)
Staff Leopold (1878-1957)
(145)
Dąbrowska Maria (1889-1965)
(144)
Wyka Kazimierz (1910-1975)
(142)
Gomulicki Juliusz Wiktor (1909-2006)
(139)
Norwid Cyprian Kamil (1821-1883)
(134)
Bratny Roman (1921-2017)
(132)
Hertz Paweł (1918-2001)
(131)
Parandowski Jan (1895-1978)
(131)
Kolberg Oskar (1814-1890)
(130)
Kydryński Juliusz (1921-1994)
(130)
Conrad Joseph (1857-1924)
(129)
Kochanowski Jan (1530-1584)
(127)
Smólska Janina (?-2002)
(127)
Korczak Janusz (1878?-1942)
(126)
Dostojewski Fiodor (1821-1881)
(123)
Lorek Maria (1959- )
(123)
Wańkowicz Melchior (1892-1974)
(120)
Błoński Jan (1931-2009)
(119)
Doroszewski Witold (1899-1976)
(119)
Jan Paweł II (papież ; 1920-2005)
(119)
Jastrun Mieczysław (1903-1983)
(118)
Skibniewska Maria (1904-1984)
(118)
Słomczyński Maciej (1920-1998)
(118)
Tatarkiewicz Władysław (1886-1980)
(118)
Broniewski Władysław (1897-1962)
(117)
Kieniewicz Stefan (1907-1992)
(117)
Lech Grażyna
(116)
Rogoziński Julian (1912-1980)
(115)
Kierszys Zofia (1921-2000)
(113)
Piwocka Marta
(113)
Krawczuk Aleksander (1922-2023)
(112)
Różewicz Tadeusz (1921-2014)
(112)
Falski Marian (1881-1974)
(111)
Kotarbiński Tadeusz (1886-1981)
(111)
Wyspiański Stanisław (1869-1907)
(111)
Matuszewski Ryszard (1914-2010)
(110)
Niedźwiadek Agnieszka
(110)
Kłos Ewa
(109)
Raczek Emilia
(109)
Witwicki Władysław (1878-1948)
(109)
Tazbir Janusz (1927-2016)
(108)
Żukrowski Wojciech (1916-2000)
(108)
Krasicki Ignacy (1735-1801)
(107)
Rozwadowski Stanisław (1923-1996)
(107)
Twardowski Jan (1915-2006)
(107)
Uniechowski Antoni (1903-1976)
(107)
Lisicki Michał (1969- )
(106)
Horwath Ewa
(105)
Nagajowa Maria
(105)
Szancer Jan Marcin (1902-1973)
(105)
Kasprowicz Jan (1860-1926)
(104)
Radzicki Józef
(104)
Białobrzeska Joanna
(103)
Flisak Jerzy (1930-2008)
(103)
Lewik Włodzimierz (1905-1962)
(103)
Nowocińska-Kwiatkowska Anna
(103)
Bogdanowicz Marta (1943- )
(102)
Krasiński Zygmunt (1812-1859)
(102)
Skura Małgorzata
(102)
Kidacka Elżbieta
(100)
Gałązka Kinga
(99)
Rok wydania
2010 - 2019
(7)
2000 - 2009
(13)
1990 - 1999
(1)
Okres powstania dzieła
2001-
(2)
1601-1700
(1)
Kraj wydania
Polska
(21)
Język
polski
(21)
Przynależność kulturowa
Film polski
(13)
Film francuski
(4)
Film rosyjski
(1)
Literatura angielska
(1)
Literatura francuska
(1)
Temat
Przyjaźń
(3)
Bezdomność
(2)
Mrożek, Sławomir (1930-2013)
(2)
Polacy za granicą
(2)
Rozwód
(2)
Shaffer, Peter (1926-2016)
(2)
Zemsta
(2)
Ballard, J. G. (1930-2009)
(1)
Cenzura
(1)
Chopin, Fryderyk (1810-1849)
(1)
Film fabularny
(1)
Film polski
(1)
Film psychologiczny
(1)
Gogol', Nikolaj Vasil'evič (1809-1852)
(1)
Kompozytorzy
(1)
Literatura dziecięca polska
(1)
Magia
(1)
Modelki i modele
(1)
Molier (1622-1673)
(1)
Muzyka polska
(1)
Podsłuch
(1)
Propaganda
(1)
Sapkowski, Andrzej (1948- )
(1)
Sędziowie
(1)
Wdowieństwo
(1)
Wiedźmin (postać fikcyjna)
(1)
Wojownicy
(1)
Wypadek drogowy
(1)
Wyszyński, Stefan (1901-1981)
(1)
Żałoba
(1)
Temat: dzieło
Amadeus
(2)
Emigranci
(2)
Dom Juan
(1)
Imperium Słońca
(1)
Miecz przeznaczenia
(1)
Ostatnie życzenie
(1)
Ženit'ba
(1)
Temat: czas
1901-2000
(1)
Gatunek
Film fabularny
(10)
Teatr telewizji
(8)
Adaptacja telewizyjna
(7)
Dokumenty audiowizualne
(6)
Film psychologiczny
(6)
Dramat filmowy
(5)
Film polski
(4)
Audiobooki
(2)
Czarna komedia
(2)
Dokumenty dźwiękowe
(2)
Adaptacja filmowa
(1)
Biografia
(1)
Fantasy
(1)
Komediodramat
(1)
Muzyka fortepianowa
(1)
Powieść
(1)
Rejestracja filmowa
(1)
Słuchowiska
(1)
Thriller
(1)
Dziedzina i ujęcie
Historia
(1)
21 wyników Filtruj
Brak okładki
Film
Kaseta
W koszyku
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Egzemplarze są obecnie niedostępne: sygn. W 854 "A" [Pracownia Audiowizualna]
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 782)
Nazwa aut.: Jean Baptiste Poquelin
Premiera w Teatrze Telewizji - 31 stycznia 1996 r.
"Don Juan" jest sztuką wieczyście aktualną, wraca na scenę w okresach wielkich przemian. Zrodzona z gniewu Moliera przeciw nieprawościom jego czasu (...) jest przedmiotem ataku Kościoła, jezuitów i stowarzyszeń katolickich, oskarżają ją o ateizm i bluźnierstwo. Nawołują do spalenia Moliera. Nie wystawiana właściwie - ginie. I zjawia się znów w czasie Wiosny Ludów. Prawdziwy renesans sztuki nastąpił jednak w czasach współczesnych" - mówił prof. Bohdan Korzeniewski, tłumacz, który nie graną od dziesięcioleci komedię Moliera przywrócił polskiej scenie. "Don Juana" napisał Molier w 1665 r. w wielkim pośpiechu, gdy zakaz wystawiania "Świętoszka" zmusił go do natychmiastowego zapełnienia luki repertuarowej. Po premierze zebrały się nad głową autora wielkie chmury, choć jego królewski protektor Ludwik XIV próbował bagatelizować "niemoralność" sztuki i bluźnierstwa bohatera, tłumacząc, że bezbożnik "źle na nich wychodzi". Już na drugim przedstawieniu Molier musiał skreślić niektóre ustępy, po piętnastym poradzono mu, by sztukę wycofał z afisza. Legenda o "uwodzicielu z Sewilli", zrodzona pierwotnie w Hiszpanii, później przyswojona scenie włoskiej i francuskiej, inspirowała wielu twórców - i przed Molierem, i po nim, także współcześnie. Jednak - jak podkreśla Boy, wytrawny znawca Moliera - "donżuaństwo" Molierowskiego bohatera jest tylko jednym z rysów jego charakteru, wcale nie najważniejszym. Młody panicz, wyniosły, ironiczny, który lubi "swobodę w miłości" i bez ogródek przyznaje: "mam jakąś naturalną skłonność, aby ulegać wszystkiemu, co mnie pociąga" - to raczej zimny łowca wrażeń i znudzony intelektualista. Jego inteligencja przeradza się w przewrotność, poczucie bezkarności pozwala kpić ze wszystkiego i wszystkich. Autorska koncepcja przedstawienia Leszka Wosiewicza zmierza do uwspółcześnienia "Don Juana". Sztuka rozgrywa się we współczesnej scenerii, we wnętrzu jakiejś opustoszałej budowli, właściwie ani scenografia, ani kostiumy nie wiążą jej z żadną epoką, ten dramat mógłby rozegrać się zawsze i wszędzie. Historyczny czas zdarzeń przypominają jedynie sceny pantomimiczne odrywane na jarmarcznej scenie. Don Juan i jego wierny sługa Sganarel również jawią się jako postaci współczesne, ludzie nieco cyniczni, prowokujący, zbuntowani przeciw losowi i Bogu. Różne występki bohatera zdają się schodzić na dalszy plan, na czoło wysuwa się grzech hipokryzji. Don Juan w interpretacji Andrzeja Seweryna pozostaje przy tym do końca zagadką - także dla samego siebie. Wybitny aktor, pierwszy cudzoziemiec zatrudniony na stałe w Comédie Française, właśnie tą rolą zaczynał pracę na narodowej scenie francuskiej, odnosząc olbrzymi sukces. Przedstawienie w reżyserii Jacquesa Lassalle'a zainaugurowało prestiżowy festiwal teatralny w Avignon w 1993 r., a kreacja Polaka zachwyciła widzów i krytyków
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 1087 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
Opis z etykiety płyty i opakowania.
Oryginalny film wyprodukowano w 2000 r.
Jeden człowiek staje przeciwko zorganizowanemu systemowi przemocy i kłamstwa. Wierny wyznawanym zasadom nie daje się złamać. Jego zwycięstwo staje się początkiem zwycięstwa narodu. Film "Prymas - trzy lata z tysiąca" to dramatyczna opowieść o wydarzeniach, które zadecydowały nie tylko o losach Kościoła katolickiego w Polsce, lecz także Naszego kraju... Starsi odnajdują w tym filmie wierne świadectwo swojego pokolenia; młodzi mogą zrozumieć, dlaczego Kardynał Stefan Wyszyński nazywany jest Prymasem Tysiąclecia. (opis dystrybutora)
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 3073 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1808 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 650)
Premiera w Teatrze Telewizji - 25 września 1995 r.
"Emigrantów", najwybitniejszą obok "Tanga" sztukę Sławomira Mrożka (ur. 1930), opublikowano po raz pierwszy w "Dialogu" z 1974 roku. Prapremiera światowa odbyła się jeszcze tego samego roku w Theatre d'Orsay. Reżyserował Roger Blin, a zagrali Gerard Depardieu i Laurent Terzieff. W Polsce "Emigrantów" wystawiono po raz pierwszy w warszawskim Teatrze Współczesnym (1975) w reżyserii Jerzego Kreczmara. Do dziś dramat Mrożka miał w ojczyźnie około 40 realizacji. Zdaniem krytyki, najwybitniejsza powstała na deskach krakowskiego Starego Teatru (1975); Andrzej Wajda główne role powierzył Jerzemu Binczyckiemu i Jerzemu Stuhrowi. Arcydramat Mrożka, wbrew tytułowi, nie zawiera zbyt wielu aluzji politycznych. Jest raczej współczesnym moralitetem, niezwykle ascetycznym w formie. Jego akcja ogranicza się do dialogu dwóch osób: intelektualisty - emigranta politycznego i "gastarbeitera" - emigranta zarobkowego. Choć nazwani tylko inicjałami, pozbawionymi wszelkich podtekstów: AA i XX, sugerującymi brak jakiegokolwiek zindywidualizowania postaci, należą do najbogatszych psychologicznie bohaterów autora "Portretu". Ich rozmowa toczy się w noc sylwestrową. Nowy Rok witają w suterenie wieżowca, na obrzeżach wielkiego miasta. Oczekiwania obu bohaterów wobec Zachodu są odmienne. AA szuka tu wolności duchowej, XX - materialnej. Pierwszy marzy o napisaniu książki "o człowieku w stanie czystym", drugi - o triumfalnym powrocie do rodzinnego miasteczka: "Zarżnie się wieprzaka, cielaka albo krowę... Nakupi wódki... Żeby dla wszystkich starczyło. I żeby jeszcze zostało..." Ale te marzenia to tylko forma samooszustwa. Intelektualistę czeka nędzna wegetacja, jego towarzysz nigdy nie powróci do kraju, by żyć w dobrobycie. W inscenizacji Kazimierza Kutza dyskurs XX i AA stanowi przedłużenie wielkiej narodowej dysputy między inteligentem a przedstawicielem ludu. O ile krytyka światowa sytuowała sztukę Mrożka blisko egzystencjalnej problematyki utworów Becketta, o tyle Kutz wydobył jej polskie konotacje. W jego ujęciu AA i XX to "późni wnukowie" bohaterów "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego - tak samo żyjący złudzeniami, tak samo tragicznie bezradni. Kutzowska inscenizacja podkreśla również scenograficzną surowość "Emigrantów". Proste łóżko, stół, odrapane ściany, kuchenka gazowa, żałosna atrapa zlewu... Wśród nich, przeżywający wewnętrzny dramat, bohaterowie. Erudycyjne wywody AA i "eleganckie" ciuchy XX to bowiem tylko pozory. Rzeczywistość to kłótnie o każdego papierosa, paczkę cukru czy herbaty, to egzystencja przerażająco monotonna i beznadziejna
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 909 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Książka
W koszyku
Emigranci [Film] / reżyseria Kazimierz Kutz; opracowanie muzyczne Joanna Wnuk-Nazarowa. - Warszawa : Telewizja Polska, 2007. - 1 dysk optyczny (ok. 129 min) : dźwiękowy, kolorowy; 12 cm.
(Złota Setka Teatru Telewizji.)
Premiera w Teatrze Telewizji 25 września 1995 r.
Tytuł z ekranu tytułowego.
DVD-Video.
Ścieżka dźwiękowa w języku polskim.
Telewizyjna ekranizacja jednego z najwybitniejszych dzieł Sławomira Mrożka.W noc sylwestrową, kiedy cały świat się bawi, w suterenie na obrzeżach wielkiego miasta toczy się dialog dwóch osób ? emigranta politycznego i zarobkowego gastarbeitera. Wszystko ich dzieli: pochodzenie, obyczaje, poglądy. Ich oczekiwania wobec Zachodu też są odmienne: inteligent szuka wolności duchowej, proletariusz ? materialnej. Obaj przeżywają dramat przerażająco monotonnej i beznadziejnej egzystencji, żyją złudzeniami i są tak samo bezradni. (opis wydawcy)
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1657 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Książka
DVD
W koszyku
(Teatr Telewizji : Scena Faktu)
Czas projekcji 79 min
Interaktywne funkcje płyty DVD: spektakl, TVP poleca, napisy angielskie
W swoim dramacie autorka przygląda się kontrowersyjnej postaci Jerzego Pawłowskiego, jednej z wielu w dziejach PRL. Na ekranie w tę postać wciela się znany aktor Zbigniew Zamachowski m.in. odtwórca roli mistrza szabli, pana Wołodyjowskiego w ekranizacji prozy Henryka Sienkiewicza. Dziadek Jerzego Pawłowskiego służył w Legionach Piłsudskiego, ojciec walczył w szeregach Armii Krajowej. Literackimi bohaterami przyszłego mistrza świata od młodości byli Wołodyjowski, Kmicic, Skrzetuski. W 1949 roku jako młody chłopak Pawłowski rozpoczął przygodę z szablą. Pragnął zostać wielkim szermierzem, takim jak jego idole. Trzy lata później, już jako świeżo upieczony szeregowy, w barwach związanego z wojskiem klubu sportowego "Legia", trenował pod okiem słynnego węgierskiego trenera, majora Janosa Keveya. Wkrótce przyszły sukcesy. Najpierw mistrzostwo Polski we florecie, potem zwycięskie występy drużynowe na Mistrzostwach Świata w Budapeszcie i w Rzymie, wreszcie triumf w 1968 roku i złoty medal w szermierce na igrzyskach w Meksyku. W okresie swej błyskotliwej kariery Jerzy Pawłowski, nazywany szablistą wszech czasów, zdobył 21 medali. Dwukrotnie wybierano go Sportowcem Roku. W 1973 roku został prezesem Polskiego Związku Szermierczego. Nikt nie podejrzewał, że Pawłowski prowadził podwójne życie. Jeszcze u progu sportowej kariery zainteresowały się nim polskie służby bezpieczeństwa. Szantażowany AK-owską przeszłością ojca, od początku lat 50 współpracował z bezpieką, przekazując informacje o kolegach sportowcach. W kolejnej dekadzie z odnoszącym sukcesy sportowcem skontaktowali się przedstawiciele CIA. Od 1964 roku Jerzy Pawłowski był podwójnym agentem, prowadzącym niebezpieczną grę z komunistycznym i amerykańskim wywiadem. Lecz polska służba bezpieczeństwa czuwała. Na początku 1975 roku Pawłowski trafił przed oblicze śledczych z WSW. Wówczas jeszcze nie podejrzewał, że to koniec jego sportowej kariery... Aresztowany w 1975 roku, w 1976 roku zostaje skazany na 25 lat więzienia, utratę praw publicznych na 10 lat i zdegradowanie ze stopnia majora Wojska Polskiego do stopnia szeregowca; po 10 latach wychodzi na wolność. Jerzy Pawłowski, pięciokrotny medalista Igrzysk Olimpijskich, podwójny szpieg zmarł w 2005 roku. Premiera w Teatrze Telewizji - 28 stycznia 2008 r.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 975 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
(Propaganda Kina Polskiego ; 226)
Tyt. z ekranu tytułowego
Rok produkcji 1990
W kinie "Wolność" trwa projekcja nowego polskiego filmu. Seans przerywa niezwykłe wydarzenie. Zbuntowani aktorzy nie chcą dalej grać fałszywych, ogłupiających ról, rozpoczynają prywatne rozmowy, wciągają w nie publiczność. Przedstawiciele oficjalnej komisji, obecni na widowni, próbują im w tym przeszkodzić. Wokół kina gromadzą się ludzie. Władze zastanawiają się, co począć w tej skomplikowanej sytuacji. Na miejsce przybywa cenzor, niegdyś poeta, krytyk literacki i dziennikarz. Powodowany miłością do Małgorzaty, bohaterki filmu, przekracza barierę ekranu i zaczyna z nią rozmowę. Aktorka dziękuje mu za dobrą recenzję, którą napisał przed laty, jednocześnie wyrażając dezaprobatę dla jego obecnego zajęcia. Rozczarowany cenzor wraca do rzeczywistości, lecz nie jest już tym samym człowiekiem. Postanawia skończyć z tym, co robił do tej pory. Uświadomił sobie, że rola cenzora jest przyczyną jego zniewolenia. Tymczasem decydenci chcą spalić kopię filmu. Aktorzy z ekranu uciekają na dach. Cenzor solidarnie przechodzi na drugą stronę ekranu, aby zginąć razem ze zbuntowanymi. Tam jednak dopadają go postacie z różnych filmów, które kiedyś wyciął...
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1119 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
Ucieczka z kina "Wolność" [Film] / scenariusz i reżyseria Wojciech Marczewski; zdjęcia Jerzy Zieliński; muzyka Zygmunt Konieczny. - Warszawa : Telewizja Kino Polska, 2010. - 1 dysk optyczny (DVD) (87 minut) : dźwiękowy, kolorowy; 12 cm+Omówienie filmów.
(Arcydzieła Polskiego Kina)
Tytuł z ekranu tytułowego.
Rok produkcji 1990.
Omowienie filmów pt. "Wojciech Marczewski".
Tytuł całości: "Wojciech Marczewski"
DVD, Dźwięk: stereo; obraz: 16:9.
Ścieżka dźwiękowa polska, napisy angielskie.
Janusz Gajos stoi oniemiały w ciemnej sali kinowej. Przed oczami ma widok niezwykły. Na ekranie zbuntowani aktorzy nie chcą dalej grać swych fałszywych, ogłupiających ról. Próbują im w tym przeszkodzić histeryczne, pełne paniki reprymendy, dobiegające z widowni. To przedstawiciele oficjalnej komisji starają się zagłuszyć swój strach i bezradność. Jeszcze chwila i Janusz Gajos wybuchnie śmiechem. "Poruszająca scena, przywodząca na myśl "Mistrza i Małgorzatę" Bułhakowa" - orzekli krytycy. W filmie Marczewskiego jest jeszcze wiele sekwencji równie wymownych i dramatycznych. Wspólnie tworzą dzieło, które stało się wydarzeniem artystycznym na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku - Gdyni w 1990 r. Uhonorowano je wówczas Grand Prix i nagrodą dziennikarzy. Wyróżnienie dla najlepszej głównej roli męskiej otrzymał Janusz Gajos. "Ucieczkę..." nagradzano jeszcze kilkakrotnie, także za granicą, np. na Festiwalu Filmów Fantastycznych w Avoriaz. Wcześniej najważniejsze trofea zdobywały tam m.in. "Carrie" Briana de Palmy, "Pojedynek na szosie" Stevena Spielberga i "Terminator" Jamesa Camerona. Pierwiastek fantastyczny odgrywa w filmie Marczewskiego rolę niepoślednią, choć nie w sposób właściwy produkcjom science fiction. Służy bowiem ukazaniu przemiany duchowej cenzora - niegdyś poety i krytyka literackiego, obecnie (tak go określił reżyser) człowieka "spsiałego", pozornie groźnego, lecz w rzeczywistości zastraszonego i samotnego. Oba światy: realny i fantasmagoryczny przenikają się. Cenzor przekracza granicę ekranu, wchodzi do wnętrza filmu, powodowany miłością do jednej z jego bohaterek - Małgorzaty. Jednak i tam spotyka go rozczarowanie. Wraca do rzeczywistości, lecz nie będzie już tym samym człowiekiem. Niegdyś poeta, potem cenzor, teraz - kto? Jeden z krytyków pisał: "W tym filmie każdy chce wyjść z ram własnego życia. Buntuje się cenzor. Buntują się postacie filmowe. Wszyscy szukają wolności, której nie ma. Jej przebłysk jest może tylko w idei ucieczki. Wystarczy nocą wejść na dach własnej kamienicy, aby przekonać się, ilu ludzi znajduje się w stanie ucieczki. "Aż tak wielu?" - dziwi się cenzor, obserwując dachy pełne ludzi. Sam jest jednym z lunatyków." W kinie "Wolność" odbywa się projekcja filmu "Jutrzenka". Seans przerywa niezwykłe wydarzenie. Aktorzy ożywają na ekranie, rozpoczynają między sobą rozmowy, wciągają w nie publiczność. Wokół kina gromadzą się tłumy, odpowiednie władze i służby zastanawiają się co począć w tej skomplikowanej sytuacji. Przybywa także cenzor, mężczyzna dobiegający pięćdziesiątki, ongiś krytyk literacki, dziennikarz. Zaciera się granica między fikcją a rzeczywistością. Cenzor rozmawia z jedną z bohaterek filmu - Małgorzatą. Aktorka dziękuje mu za dobrą recenzję, którą napisał przed laty, lecz jednocześnie nie pochwala tego, co robi obecnie. Uświadamia mu, że rola cenzora jest w gruncie rzeczy przyczyną jego zniewolenia. Cenzor postanawia skończyć z tym, co robił do tej pory. Decydenci postanawiają zniszczyć kopię "Jutrzenki". W proteście cenzor wchodzi do filmu, w celu uniemożliwienia spalenia kopii. W "Jutrzence" spotyka bohaterów różnych filmów, których kiedyś wyciął. Odbywa z nimi rozmowy, pod wpływem których staje się innym człowiekiem.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1500 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
Tytuł z ekranu tytułowego.
Rok produkcji 2012.
DVD Dolby Digital ; PAL, format 16:9.
Franciszek Kalina (Ireneusz Czop) po latach emigracji przyjeżdża do Polski, zaalarmowany wiadomością, że jego młodszy brat (Maciej Stuhr) popadł w konflikt z mieszkańcami swojej wsi. Po przyjeździe odkrywa, że przyczyną jest mroczna tajemnica sprzed lat. Skłóceni od lat bracia próbują dojść prawdy. Prowadzone przez nich śledztwo zaostrza konflikt, który przeradza się w otwartą agresję. Ujawniona tajemnica odciśnie tragiczne piętno na życiu braci i ich sąsiadów.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 2407 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
Tyt. z ekranu tyt.
Wybór scen; dodatki: Lekcja kina Krzysztofa Kieslowskiego ; Jak powstał film; Wywiady (Julie Delpy, Marin Karmitz).
Film wyprodukowano w 1994 r.
DVD-Video.
Ścieżka dźw. w jęz. fr., głos lektora lub napisy w jęz. pol. do wyboru w menu.
Karol, polski fryzjer ożeniony z piękną Francuzką Dominique, prowadzi w Paryżu salon fryzjerski. Jednak stres wywołany pobytem w obcym kraju, nieznajomością języka i ludzi sprawia, że Karol staje się impotentem. Nie mogąc się doczekać przez 6 miesięcy skonsumowania ich związku Dominique rozwodzi się z mężem, zabierając mu cały majątek, łącznie ze starym "polonezem". Chociaż Karol nadal ją kocha, młoda kobieta nie daje mu nawet cienia nadziei, że kiedykolwiek do niego wróci. Pozostawiony na ulicy z jedną walizką Karol usiłuje zarobić na bilet powrotny do Polski grając w metrze na grzebieniu. Poznaje tam innego Polaka, Mikołaja, zdesperowanego intelektualistę, który nie widzi sensu dalszego życia. Mikołaj chce pomóc nieszczęsnemu fryzjerowi wrócić do kraju. W dużej walizce przemyca go samolotem jako jeden ze swych bagaży. Jednak na lotnisku walizka zostaje skradziona. Jej zawartość do niczego nie jest złodziejom potrzebna, więc pobity przez nich Karol ląduje na wysypisku śmieci. Ocknąwszy się, z ulgą stwierdza, że znów jest u siebie. Na rodzinnej ziemi odzyskuje skrzydła. Postanawia zbić majątek, by udowodnić Dominique, że jest jej wart. Zaczyna od dorabiania w zapyziałym zakładzie fryzjerskim swego brata Jurka, potem zostaje ochroniarzem w jednym z kantorów. Podsłuchawszy rozmowę swoich pracodawców wykorzystuje zdobyte informacje do przeprowadzenia bardzo korzystnej transakcji. Z dnia na dzień staje się bogaty. Wkrótce staje na czele międzynarodowej spółki handlowej, nieustannie pomnażając swój majątek. Próbuje się skontaktować z Dominique, ale była żona nie chce nawet z nim rozmawiać. Ponieważ Karol kocha ją równie silnie, jak nienawidzi, postanawia zemścić się na niej. By tego dokonać, musi jednak ściągnąć Dominique do Polski. Z pomocą Mikołaja pozoruje własną śmierć, a cały majątek zapisuje eks-małżonce, która powiadomiona o czekającym na nią spadku przyjeżdża czym prędzej do Warszawy. Wróciwszy po pogrzebie do swego pokoju hotelowego kobieta zastaje tam całkiem żywego Karola, który szykuje dla niej dalsze niespodzianki. Po "Niebieskim", pierwszej części trylogii "Trzy kolory", czystej, poetyckiej, niemal pozbawionej akcji, wypełnionej wysmakowanymi plastycznie obrazami i nastrojową muzyką, "Biały" zaskoczył zarówno krytykę, jak i widzów. Jest to gorzka komedia, pełna zdarzeń i niespodziewanych zwrotów akcji. Podczas gdy w "Niebieskim" upragniona wolność pojmowana jako całkowity brak więzów międzyludzkich i zobowiązań okazywała się koszmarem, pustką ziejącą martwotą, w "Białym" Kieślowski dowodzi, że we współczesnym świecie nie ma prawdziwej równości, bo w istocie każdy chce być równiejszy: lepszy, bogatszy, sprytniejszy od innych. "Biały", pełen żartów i umowności balansujących na granicy absolutnego nieprawdopodobieństwa, zachowuje typową dla Krzysztofa Kieślowskiego względność, ale nie ma charakterystycznej dla niego tajemnicy. Z jednym wyjątkiem: postać Mikołaja grana przez Janusza Gajosa niesie ze sobą piętno wzięte jakby z innego filmu. To jest ktoś - jak pisał w "Tygodniku Powszechnym" Piotr Mucharski - kto musi przeżyć własną śmierć, by znów poczuć smak życia. Wśród wykonawców "Białego" zwraca uwagę Zbigniew Zamachowski (Karol) oscylujący między groteską a tragedią, kreujący swego bohatera trochę na wzór postaci chaplinowskich, oraz partnerująca mu Julie Delpy (Dominique), znana m.in. z filmów "Homo Faber" Volkera Schlondorffa, "Europa, Europa" Agnieszki Holland, "Zabić Zoe" Quentina Tarantino czy "Amerykański wilkołak w Paryżu" Anthony'ego Wallera. [PAT]
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1433 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
Tyt. z ekranu tyt.
Wybór scen; dodatki: Lekcja kina Krzysztofa Kieslowskiego, Krzysztof Kieślowski w Cannes 1994; Wywiady (Irene Jacob, Jacques Witta, Marin Karmitz).
Film wyprodukowano w 1994 r.
DVD-Video.
Ścieżka dźw. w jęz. fr., głos lektora lub napisy w jęz. pol. do wyboru w menu.
Dwudziestoletnia modelka Valentine Dussaut i Auguste Bruner, student prawa, mieszkają przy tej samej ulicy w Genewie. Codziennie mijają się, nie zwracając na siebie szczególnej uwagi. Narzeczony Valentine, Michel, jest reżyserem, pracuje w Londynie nad kolejnym filmem. Auguste, przygotowujący się do końcowych egzaminów na uczelni, kocha Karin, seksowną blondynkę, która zajmuje się podawaniem przez telefon prognozy pogody. Pewnego wieczoru Valentine potrąca samochodem błąkającego się na ulicy psa. Wystraszona i zdenerwowana dziewczyna odwozi zwierzę pod adres przyczepiony do jego obroży. Ale właściciel psa - emerytowany sędzia Joseph Kern - nie chce przyjąć go do domu. Valentine bierze więc zwierzaka do siebie. Pewnego dnia pies niespodziewanie ucieka. Szukając go Valentine trafia ponownie do domu sędziego. Odkrywa tam, że sędzia podsłuchuje rozmowy telefoniczne swych sąsiadów, poznając w ten sposób ich najtajniejsze, często wstydliwe tajemnice. Valentine jest początkowo oburzona postępowaniem sędziego. Ale z czasem ten zgorzkniały i zamknięty w sobie mężczyzna zaczyna ją coraz bardziej intrygować. Dziewczyna uświadamia sobie, że jego działanie jest desperacką próbą zrozumienia ludzkich czynów, motywów i intencji, być może zrozumienia własnego postępowania. Kern wydał bowiem przed laty - nie będąc przekonany o winie oskarżonego - wyrok skazujący na człowieka, który odebrał mu ukochaną kobietę. W miarę zacieśniania znajomości z sędzią także Valentine wyznaje mu swoje tajemnice: konflikty z Michelem, niepokój o samotnie mieszkającą matkę i o nastoletniego brata narkomana. Tymczasem sędzia składa na policji doniesienie na samego siebie o podsłuchiwaniu rozmów telefonicznych swych sąsiadów. Pojawiają się na ten temat artykuły w prasie, sąsiedzi Kerna reagują pogróżkami, obrzucają kamieniami okna jego domu. Auguste, zdawszy pomyślnie końcowe egzaminy, przygotowuje się do poprowadzenia pierwszej sprawy. Ale jego ukochana Karin wdaje się w romans z innym mężczyzną, przestaje odpowiadać na telefony. Zaniepokojony chłopak śledzi ją na ulicy, potem przez okno widzi ją w łóżku z nowym kochankiem. W odruchu desperacji postanawia pojechać na pewien czas do Anglii. Wybiera się tam także Valentine, by odwiedzić Michela. Oboje kupili już bilety na prom. W dniu ich wyjazdu pogoda nagle się załamuje, na morzu zaczyna się sztorm. "Trzy kolory: Czerwony" otrzymał Cezara za muzykę dla Zbigniewa Preisnera, nagrodę Georgesa Meliesa dla najlepszego francuskiego filmu 1994 roku przyznaną przez francuski syndykat krytyków filmowych, nagrodę krytyków Los Angeles dla najlepszego filmu zagranicznego i nominację do Złotego Globu w tej samej kategorii. "Czerwony" to ostatni film z trylogii ilustrującej trzy hasła Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo i - wedle zapowiedzi reżysera - ostatni film w jego karierze. Więź, jaka łączy Valentine i sędziego jest pewnym rodzajem braterstwa. On - cynik i pesymista, pełen gorzkiej mądrości i szorstkiego wdzięku, ona - piękna, dobra, ufna i gotowa kochać - walczą ze sobą, ścierają się, a jednocześnie potrzebują siebie. Ona budzi go do życia, on - o dziwo - zaraża ją wiarą w miłość. W "Czerwonym" ważna jest nie tyle akcja, co szczegóły, pewne przedmioty, elementy scen, statyści pojawiający się w tym, a nie innym momencie. Szczegóły te sugerują m.in., że istnieje jakiś tajemniczy związek między Valentine i Augustem. Oboje lubią tę samą muzykę, grę w kręgle, oboje przeżywają podobne kłopoty uczuciowe. Składając w całość te poszczególne elementy widz zaczyna zadawać sobie pytanie, czy spotkają się ludzie pasujący do siebie jak dwie połówki jabłka, czy połączy ich miłość, ale także: czy przypadek jest przypadkowy, czy Bóg jest dobry, czy okrutny, czy sprawiedliwość jest sprawiedliwa? Ogromnym atutem "Czerwonego" są aktorzy: Irţne Jacob, która grała już u Kieślowskiego w "Podwójnym życiu Weroniki" i Jean-Louis Trintignant, jeden z najznakomitszych aktorów francuskiego kina. Wspaniałe są także zdjęcia Piotra Sobocińskiego. Ciepłe tonacje, miękkie światło robiące wrażenie naturalnego i długie ujęcia sprawiają, że plenery - kręcone w Lozannie i Genewie - wydają się bardziej namalowane niż sfotografowane. [PAT]
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1432 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Pozostałe zbiory
DVD
W koszyku
Tyt. z ekranu tyt.
Wybor scen ; wywiady: Lekcja kina K. Kieślowskiego, Juliette Binoche, Jacques Witta, Marin Karmitz.
Film wyprodukowano w 1993 r.
DVD
Ścieżka dźw. w jęz. fr., głos lektora lub napisy w jęz. pol. do wyboru w menu.
Młoda kobieta, Julie, traci w wypadku samochodowym męża i jedyną córkę. Mąż był wybitnym kompozytorem, pracował przed śmiercią nad utworem muzycznym, ktory miał być wykonywany w czasie wielkiego, europejskiego święta jednocześnie w 12 europejskich stolicach. Pogrążona w rozpaczy Julie odrzuca wszystko, co ma związek z dotychczasowym życiem, zostawia luksusowy dom na wsi i przenosi się do mieszkania w Paryżu, nie podając jednak nikomu nowego adresu. Z pozostawionych w dawnym domu rzeczy zabiera tylko sznur niebieskich szklanych kulek, które wisiały w pokoju córki. Poza jedną nocą spędzoną z zakochanym w niej współpracownikiem męża Olivierem, zresztą łudząco do niego podobnym, nie widuje nikogo. Z obowiązku odwiedza swą sklerotyczną matkę, która już jej właściwie nie poznaje. Podczas jednej z takich wizyt Julie oznajmia matce: "Będę teraz robić to, co chcę: nic. Nie chcę wspomnień, rzeczy, przyjaźni, miłości ani przywiązania. To wszystko pułapka". Zgodnie z tą deklaracją Julie żyje z dnia na dzień: chodzi do kawiarni, pływa w basenie, zawiera znajomość z nową sąsiadką - osobą lekkich obyczajów, ale stara się w nic nie angażować, o niczym nie pamiętać, jakby w nadziei, że radykalnym zerwaniem z przeszłością zagłuszy tkwiący w niej ból po stracie najbliższych. I nagle pewnego dnia dowiaduje się, że nie była jedyną kobietą w życiu swego męża. Miał on przyjaciółkę, którą kochał i która oczekuje teraz jego dziecka. Julie spotyka się z nią i przekazuje jej dom, którego pełnomocnik nie zdążył jeszcze sprzedać. Postanawia też przerwać swoją pustą egzystencję. Pomysł filmu zrodził się wkrótce po zakończeniu prac nad "Dekalogiem", a tytułowe trzy kolory nawiązują do barw francuskiej flagi i haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo. Julie próbuje bowiem uwolnić się od cierpienia, od wspomnień, znaleźć rację bytu w pustce, którą wybrała, zbudować sobie nową rzeczywistość, niezależną od przymusów, hierarchii wartości, nawet uczuć. Bohaterka porusza się po otacającej ją rzeczywistości zastanawiając się, jak może w ogóle żyć po tym, co jej się przydarzyło. Stopniowo odkrywa jednak, że z tym żyją wszyscy: nawet jeśli nie przeżyli katastrofy, odczuwają jakiś dojmujący brak. Zapełniają tę pustkę religią, sztuką, seksem. Ale ona nadal istnieje. Więzią, która łączy nas z życiem okazuje się u Kieślowskiego miłość. "Niebieski" okazał się filmowym wydarzeniem. Obsypano go nagrodami na festiwalu w Wenecji: Złoty Lew dla najlepszego filmu, nagroda dla najlepszej aktorki (Juliette Binoche) i za zdjęcia (Sławomir Idziak). Otrzymał ponadto trzy Cezary (dla najlepszej aktorki, za dźwięk i montaż). Krytycy zgodnie podkreślali niezwykłą urodę filmu, bardzo malarskiego, nastrojowego, którego piękno - jak pisano - było chwilami aż nazbyt intensywne. Wiele pochwał zebrała również występująca w głównej roli Juliette Binoche, jedna z najpopularniejszych i najciekawszych francuskich aktorek. [PAT]
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1428 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Film
Kaseta
W koszyku
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 882 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
(Kocham Teatr ; 2)
Dźwięk: Dolby Digital 5.1; obraz: 4:3.
Nowa telewizyjna inscenizacja słynnej komedii Mikołaja Gogola, pozornie zawierającej tematykę życia prywatnego zwykłych ludzi, naprawdę zaś będącej ostrą satyrą obyczajową . Przyjaciel postanawia ożenić swojego kolegę, życiowego niedołęgę, niezdolnego do podjęcia jakiejkolwiek decyzji. W tym celu angażuje swatkę, która wyszukuje narzeczoną. Do domu dziewczyny schodzą się wybrani przez swatkę kawalerowie.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 815 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Audiobook
CD
W koszyku
Muzyka pana Chopina [Dokument dźwiękowy] : Słuchowisko / Wanda Chotomska. - [Poznań] : Media Rodzina, cop. 2010. - 1 płyta CD (57 min) : digital, stereo. ; 12 cm.
Nagranie w formacie mp3.
Muzyka pana Chopina. W Żelazowej Woli ; Warszawa ; Szafarnia ; Młodzieńcze wojaże ; Koncerty f-moll i e-moll ; Wyjazd z Polski ; "Armaty ukryte w kwiatach" (Agnieszka Warachulska [!], Maria Robaszkiewicz-Kowarska, Zbigniew Zamachowski, Adam Krawczyk, Wiktoria Gąsiewska, Beniamin Lewandowski).
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1413/1 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Audiobook
DVD
W koszyku
Bardzo mroźny, zimowy dzień. Na maleńką stacje benzynową w Kotlinie Kłodzkiej podjeżdża luksusowe Audi. Właściciel prosi o zatankowanie, sam odchodzi od samochodu. Po chwili pracownicy stacji znajdują go rannego. Okazuje się, że mężczyzna jest płatnym mordercą, który zabił bossa jednej z mafii. Teraz w ślad za nim ruszyli jej żołnierze. Wydarzenia zaczynają przybierać nieoczekiwany obrót.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 3244 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 786)
Premiera w Teatrze Telewizji - 18 października 1993 r.
Peter Shaffer (ur. 1926) słusznie cieszy się opinią czołowego współczesnego dramaturga angielskiego. Jego sztuki od lat stanowią ozdobę scen na całym świecie. Takie tytuły jak "Królewskie polowanie na Słońce", "Equus", "Niewinne kłamstwa", "Czarna komedia", czy "Tajny detektyw" zna każdy szanujący się bywalec teatrów. Dramaty Shaffera doczekały się też kilku udanych adaptacji filmowych, obsypanych licznymi nagrodami. Dotyczy to zwłaszcza "Equusa" i "Amadeusza" (światowa prapremiera w 1979 roku), kto wie, czy nie najgłośniejszego dzieła znakomitego Anglika. Kinowa wersja tej quasi - biograficznej sztuki, zrealizowana w 1984 roku przez Milosza Formana w zgodnej opinii krytyki uchodzi za arcydzieło i jeden z najważniejszych filmów ubiegłej dekady. Zanim jednak "Amadeusz" pojawił się na ekranie, odbyła się jego polska prapremiera. Wyreżyserował ją w gorącym 1981 roku Roman Polański, który korzystając z politycznej odwilży zawitał do Polski. Twórca "Tess" zagrał także rolę tytułową, zaś na odtwórcę kluczowej postaci Salieriego wybrał Tadeusza Łomnickiego, ówczesnego dyrektora stołecznego Teatru na Woli, gdzie wystawiono spektakl. Reakcja publiczności i recenzentów była entuzjastyczna. Przedstawienie uznano za wielkie wydarzenie kulturalne. Zarówno ono, jak również późniejszy kapitalny film Formana ustaliły swoisty kanon interpretacji dramatu Shaffera. Przez wiele lat żadnemu polskiemu reżyserowi nie udało się stworzyć równie zapadającej w pamięć inscenizacji "Amadeusza". Powiodło się to dopiero Maciejowi Wojtyszce na scenie Teatru Telewizji w 1993 roku, choć i ten spektakl nie do końca uwolnił się od magicznego wpływu Formanowskiej wizji. "Amadeusz" to sztuka wprost prosząca się o wielkie kreacje aktorskie. Stąd o jej scenicznym powodzeniu często decyduje kunszt odtwórców najważniejszych ról. W inscenizacji Wojtyszki w tytułową postać Wolfganga Amadeusza Mozarta wcielił_ się Zbigniew Zamachowski. W jego ujęciu słynny kompozytor jest człowiekiem pełnym sprzeczności. Sprośny, momentami wręcz wulgarny, ale nie głupi. Naiwny i infantylny, lecz szczery i szlachetny w uczuciach. Zbuntowany, ale uzależniony emocjonalnie od ojca. Nieokrzesany, a z drugiej strony subtelny i wyrafinowany w komponowanej przez siebie muzyce. "Znakiem szczególnym" kreacji Zamachowskiego jest specyficzny śmiech. Aktor powtarza tu więc filmowy "patent" Toma Hulce'a. O ile jednak Amadeusz Hulce'a śmiał się głupkowatym, "rokokowym" falsetem, o tyle Zamachowski rozbraja rubasznym, sarmackim rechotem. Mimo to ani przez chwilę nie pozwala widzowi zwątpić, że jego Mozart jest jednostką wybitną, bohaterem tragicznym, skazanym na zagładę w świecie pełnym zawiści, kłamstwa i ludzkiej małości.Wbrew tytułowi to jednak nie autora "Eine kleine Nachtmusik" wybrał Shaffer na najważniejszą postać swego dramatu. Jest nią bowiem Antonio Salieri, pochodzący z Włoch nadworny kompozytor cesarza Józefa II, rezydujący na dworze w Wiedniu. W pierwszej scenie spektaklu, stojąc na progu śmierci, Salieri postanawia objawić światu, że walnie przyczynił się do przedwczesnego zgonu Mozarta. Liczy, że chociaż w ten sposób pozostanie w pamięci potomnych, gdyż jego muzyki dawno już nikt nie gra i nie słucha. Cofając się we wspomnieniach wiele lat wstecz, starzec rozpoczyna opowieść o tym, dlaczego postanowił zniszczyć Amadeusza. Urodzony na włoskiej prowincji od dziecka marzył o sławie. Kluczem do jej bram było wówczas tylko jedno - muzyka. Jako mały chłopiec wychowany w kupieckiej rodzinie Salieri postanawia więc przeprowadzić transakcję z...Bogiem. W zamian za wielkość i uznanie ślubuje dozgonnie służyć Panu Zastępów. Następnego dnia niewiarygodnym zrządzeniem losu wyjeżdża z zapadłej mieściny w szeroki świat. Po latach zdobywa to, o czym marzył - posadę cesarskiego kompozytora. Pamiętny młodzieńczej obietnicy prowadzi cnotliwe życie. Pomaga biednym, wyrzeka się rozkoszy ciała. Ma tylko jedną słabostkę - niepohamowaną skłonność do słodyczy. Jest u szczytu powodzenia, gdy w jego życie niespodziewanie wkracza Mozart. Salieri przeżywa szok. Oto bezczelny młodzik, myślący głównie o zaspokajaniu własnej chuci, dysponuje wręcz niewiarygodnym talentem. Jak to możliwie, by taki prymityw tworzył dzieła, w których odbija się boska doskonałość? Dotknięty do żywego Włoch dochodzi do wniosku, że Bóg z niego zadrwił. W bluźnierczej tyradzie wypowiada Mu posłuszeństwo. Odtąd celem jego życia staje się zniszczenie Mozarta. Zbigniew Zapasiewicz doskonale ukazuje gwałtowną przemianę muzyka - oportunisty o polocie szwajcarskiego buchaltera w demona zła, oplatającego swą ofiarę misterną siecią intryg. Geniuszowi artystycznemu Amadeusza przeciwstawia geniusz obłudy, dzięki któremu pod maską nieskazitelnych manier dopuszcza się coraz gorszych podłości. Przedstawienie Wojtyszki nie jest jednak popisem tylko dwu aktorów. Świetnie wypadli niemal wszyscy. Na specjalne wyróżnienie zasłużyli zwłaszcza Jan Englert jako snobujący się na melomana cesarz oraz debiutująca wówczas w Teatrze Telewizji Edyta Jungowska w ważnej roli Konstancji Weber, żony Mozarta. Nie brak też u Wojtyszki scen, które na długo zostają w pamięci, mimo skrajnie nieraz różnej temperatury emocjonalnej. Trudno pozostać obojętnym wobec pełnej gniewu i rozpaczy filipiki Zapasiewicza przeciwko Bogu. Trudno nie uśmiechnąć się gorzko, gdy po wysłuchaniu arcydzieła Mozarta cesarz i jego muzyczni "doradcy" zakłopotani bąkają: "Nawet nieźle, tylko...za dużo nut. No właśnie...za dużo nut"
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 1194/1 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 788)
Premiera w Teatrze Telewizji - 25 października 1993 r.
Peter Shaffer (ur. 1926) słusznie cieszy się opinią czołowego współczesnego dramaturga angielskiego. Jego sztuki od lat stanowią ozdobę scen na całym świecie. Takie tytuły jak "Królewskie polowanie na Słońce", "Equus", "Niewinne kłamstwa", "Czarna komedia", czy "Tajny detektyw" zna każdy szanujący się bywalec teatrów. Dramaty Shaffera doczekały się też kilku udanych adaptacji filmowych, obsypanych licznymi nagrodami. Dotyczy to zwłaszcza "Equusa" i "Amadeusza" (światowa prapremiera w 1979 roku), kto wie, czy nie najgłośniejszego dzieła znakomitego Anglika. Kinowa wersja tej quasi - biograficznej sztuki, zrealizowana w 1984 roku przez Milosza Formana w zgodnej opinii krytyki uchodzi za arcydzieło i jeden z najważniejszych filmów ubiegłej dekady. Zanim jednak "Amadeusz" pojawił się na ekranie, odbyła się jego polska prapremiera. Wyreżyserował ją w gorącym 1981 roku Roman Polański, który korzystając z politycznej odwilży zawitał do Polski. Twórca "Tess" zagrał także rolę tytułową, zaś na odtwórcę kluczowej postaci Salieriego wybrał Tadeusza Łomnickiego, ówczesnego dyrektora stołecznego Teatru na Woli, gdzie wystawiono spektakl. Reakcja publiczności i recenzentów była entuzjastyczna. Przedstawienie uznano za wielkie wydarzenie kulturalne. Zarówno ono, jak również późniejszy kapitalny film Formana ustaliły swoisty kanon interpretacji dramatu Shaffera. Przez wiele lat żadnemu polskiemu reżyserowi nie udało się stworzyć równie zapadającej w pamięć inscenizacji "Amadeusza". Powiodło się to dopiero Maciejowi Wojtyszce na scenie Teatru Telewizji w 1993 roku, choć i ten spektakl nie do końca uwolnił się od magicznego wpływu Formanowskiej wizji. "Amadeusz" to sztuka wprost prosząca się o wielkie kreacje aktorskie. Stąd o jej scenicznym powodzeniu często decyduje kunszt odtwórców najważniejszych ról. W inscenizacji Wojtyszki w tytułową postać Wolfganga Amadeusza Mozarta wcielił_ się Zbigniew Zamachowski. W jego ujęciu słynny kompozytor jest człowiekiem pełnym sprzeczności. Sprośny, momentami wręcz wulgarny, ale nie głupi. Naiwny i infantylny, lecz szczery i szlachetny w uczuciach. Zbuntowany, ale uzależniony emocjonalnie od ojca. Nieokrzesany, a z drugiej strony subtelny i wyrafinowany w komponowanej przez siebie muzyce. "Znakiem szczególnym" kreacji Zamachowskiego jest specyficzny śmiech. Aktor powtarza tu więc filmowy "patent" Toma Hulce'a. O ile jednak Amadeusz Hulce'a śmiał się głupkowatym, "rokokowym" falsetem, o tyle Zamachowski rozbraja rubasznym, sarmackim rechotem. Mimo to ani przez chwilę nie pozwala widzowi zwątpić, że jego Mozart jest jednostką wybitną, bohaterem tragicznym, skazanym na zagładę w świecie pełnym zawiści, kłamstwa i ludzkiej małości.Wbrew tytułowi to jednak nie autora "Eine kleine Nachtmusik" wybrał Shaffer na najważniejszą postać swego dramatu. Jest nią bowiem Antonio Salieri, pochodzący z Włoch nadworny kompozytor cesarza Józefa II, rezydujący na dworze w Wiedniu. W pierwszej scenie spektaklu, stojąc na progu śmierci, Salieri postanawia objawić światu, że walnie przyczynił się do przedwczesnego zgonu Mozarta. Liczy, że chociaż w ten sposób pozostanie w pamięci potomnych, gdyż jego muzyki dawno już nikt nie gra i nie słucha. Cofając się we wspomnieniach wiele lat wstecz, starzec rozpoczyna opowieść o tym, dlaczego postanowił zniszczyć Amadeusza. Urodzony na włoskiej prowincji od dziecka marzył o sławie. Kluczem do jej bram było wówczas tylko jedno - muzyka. Jako mały chłopiec wychowany w kupieckiej rodzinie Salieri postanawia więc przeprowadzić transakcję z...Bogiem. W zamian za wielkość i uznanie ślubuje dozgonnie służyć Panu Zastępów. Następnego dnia niewiarygodnym zrządzeniem losu wyjeżdża z zapadłej mieściny w szeroki świat. Po latach zdobywa to, o czym marzył - posadę cesarskiego kompozytora. Pamiętny młodzieńczej obietnicy prowadzi cnotliwe życie. Pomaga biednym, wyrzeka się rozkoszy ciała. Ma tylko jedną słabostkę - niepohamowaną skłonność do słodyczy. Jest u szczytu powodzenia, gdy w jego życie niespodziewanie wkracza Mozart. Salieri przeżywa szok. Oto bezczelny młodzik, myślący głównie o zaspokajaniu własnej chuci, dysponuje wręcz niewiarygodnym talentem. Jak to możliwie, by taki prymityw tworzył dzieła, w których odbija się boska doskonałość? Dotknięty do żywego Włoch dochodzi do wniosku, że Bóg z niego zadrwił. W bluźnierczej tyradzie wypowiada Mu posłuszeństwo. Odtąd celem jego życia staje się zniszczenie Mozarta. Zbigniew Zapasiewicz doskonale ukazuje gwałtowną przemianę muzyka - oportunisty o polocie szwajcarskiego buchaltera w demona zła, oplatającego swą ofiarę misterną siecią intryg. Geniuszowi artystycznemu Amadeusza przeciwstawia geniusz obłudy, dzięki któremu pod maską nieskazitelnych manier dopuszcza się coraz gorszych podłości. Przedstawienie Wojtyszki nie jest jednak popisem tylko dwu aktorów. Świetnie wypadli niemal wszyscy. Na specjalne wyróżnienie zasłużyli zwłaszcza Jan Englert jako snobujący się na melomana cesarz oraz debiutująca wówczas w Teatrze Telewizji Edyta Jungowska w ważnej roli Konstancji Weber, żony Mozarta. Nie brak też u Wojtyszki scen, które na długo zostają w pamięci, mimo skrajnie nieraz różnej temperatury emocjonalnej. Trudno pozostać obojętnym wobec pełnej gniewu i rozpaczy filipiki Zapasiewicza przeciwko Bogu. Trudno nie uśmiechnąć się gorzko, gdy po wysłuchaniu arcydzieła Mozarta cesarz i jego muzyczni "doradcy" zakłopotani bąkają: "Nawet nieźle, tylko...za dużo nut. No właśnie...za dużo nut"
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 1194/2 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
Tytuł z ekranu tytułowego.
Rok produkcji 2000.
DVD, Dźwięk: Dolby Digital.
Ścieżka dźwiękowa w języku polskim, napisy polskie, angielskie, niemieckie.
Bohaterką filmu jest dziewczyna z pokolenia blokersów. Tereska, 15-letnia dziewczyna, mieszka, jak większość polskich rodzin, w blokowisku. Jej rodzice są przeciętni - ojciec czasem zagląda do kieliszka, mama biega do kościoła, a w mieszkaniu gra bez przerwy telewizor. Tereska rozpoczyna naukę w szkole krawieckiej, chce zostać projektantką mody. Zaprzyjaźnia się z nową koleżanką - Renatą. Pierwszy papieros, pierwsze wino, pierwszy pocałunek. A potem pierwsza miłość z kolegą z podwórka, która okazuje się nieporozumieniem - chłopak gwałci Tereskę.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 761 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej