Zachwatowicz-Wajda Krystyna (1930- )
Sortowanie
Źródło opisu
Katalog zbiorów
(11)
Forma i typ
Filmy i seriale
(6)
Książki
(5)
Literatura faktu, eseje, publicystyka
(1)
Dostępność
dostępne
(11)
Placówka
Łódź - Wypożyczalnia
(1)
Łódź - Pracownia Audiowizualna
(8)
Pabianice - Pracownia AV 32
(2)
Autor
Krzyżanowski Julian (1892-1976)
(448)
Żeleński Tadeusz (1874-1941)
(435)
Sienkiewicz Henryk (1846-1916)
(430)
Żeromski Stefan (1864-1925)
(361)
Kraszewski Józef Ignacy (1812-1887)
(335)
Zachwatowicz-Wajda Krystyna (1930- )
(-)
Mickiewicz Adam (1798-1855)
(314)
Suchodolski Bogdan (1903-1992)
(303)
Shakespeare William (1564-1616)
(287)
Słowacki Juliusz (1809-1849)
(285)
Faliszewska Jolanta
(283)
Prus Bolesław (1847-1912)
(281)
Iwaszkiewicz Jarosław (1894-1980)
(273)
Markiewicz Henryk (1922-2013)
(270)
Puszczewicz Barbara
(260)
Pigoń Stanisław (1885-1968)
(249)
Żaba-Żabińska Wiesława
(249)
Miłosz Czesław (1911-2004)
(230)
Cyrański Czesław
(210)
Babińska Magdalena
(195)
Jałowiec-Sawicka Magdalena
(195)
Danielewicz-Malinowska Aldona
(189)
Orzeszkowa Eliza (1841-1910)
(187)
Lem Stanisław (1921-2006)
(186)
Kobyliński Szymon (1927-2002)
(177)
Konopnicka Maria (1842-1910)
(176)
Tuwim Julian (1894-1953)
(176)
Śmietanka-Combik Elżbieta
(176)
Hanisz Jadwiga (1939- )
(154)
Jakubowski Jan Zygmunt (1909-1975)
(154)
Piwowarski Marcin (1972- )
(153)
Dołowska Ewa
(152)
Zieliński Bronisław (1914-1985)
(152)
Drzycimska Bożena
(151)
Śliwerski Bogusław (1954- )
(150)
Tołstoj Lew (1828-1910)
(148)
Okoń Wincenty (1914-2011)
(147)
Goethe Johann Wolfgang von (1749-1832)
(146)
Pilch Magdalena (1974- )
(145)
Reymont Władysław Stanisław (1867-1925)
(145)
Staff Leopold (1878-1957)
(145)
Dąbrowska Maria (1889-1965)
(144)
Wyka Kazimierz (1910-1975)
(142)
Gomulicki Juliusz Wiktor (1909-2006)
(139)
Norwid Cyprian Kamil (1821-1883)
(134)
Bratny Roman (1921-2017)
(132)
Hertz Paweł (1918-2001)
(131)
Parandowski Jan (1895-1978)
(131)
Kolberg Oskar (1814-1890)
(130)
Kydryński Juliusz (1921-1994)
(130)
Conrad Joseph (1857-1924)
(129)
Kochanowski Jan (1530-1584)
(127)
Smólska Janina (?-2002)
(127)
Korczak Janusz (1878?-1942)
(126)
Dostojewski Fiodor (1821-1881)
(123)
Lorek Maria (1959- )
(123)
Wańkowicz Melchior (1892-1974)
(120)
Błoński Jan (1931-2009)
(119)
Doroszewski Witold (1899-1976)
(119)
Jan Paweł II (papież ; 1920-2005)
(119)
Jastrun Mieczysław (1903-1983)
(118)
Skibniewska Maria (1904-1984)
(118)
Słomczyński Maciej (1920-1998)
(118)
Tatarkiewicz Władysław (1886-1980)
(118)
Broniewski Władysław (1897-1962)
(117)
Kieniewicz Stefan (1907-1992)
(117)
Lech Grażyna
(116)
Rogoziński Julian (1912-1980)
(115)
Kierszys Zofia (1921-2000)
(113)
Piwocka Marta
(113)
Krawczuk Aleksander (1922-2023)
(112)
Różewicz Tadeusz (1921-2014)
(112)
Falski Marian (1881-1974)
(111)
Kotarbiński Tadeusz (1886-1981)
(111)
Wyspiański Stanisław (1869-1907)
(111)
Matuszewski Ryszard (1914-2010)
(110)
Niedźwiadek Agnieszka
(110)
Kłos Ewa
(109)
Raczek Emilia
(109)
Witwicki Władysław (1878-1948)
(109)
Tazbir Janusz (1927-2016)
(108)
Żukrowski Wojciech (1916-2000)
(108)
Krasicki Ignacy (1735-1801)
(107)
Rozwadowski Stanisław (1923-1996)
(107)
Twardowski Jan (1915-2006)
(107)
Uniechowski Antoni (1903-1976)
(107)
Lisicki Michał (1969- )
(106)
Horwath Ewa
(105)
Nagajowa Maria
(105)
Szancer Jan Marcin (1902-1973)
(105)
Kasprowicz Jan (1860-1926)
(104)
Radzicki Józef
(104)
Białobrzeska Joanna
(103)
Flisak Jerzy (1930-2008)
(103)
Lewik Włodzimierz (1905-1962)
(103)
Nowocińska-Kwiatkowska Anna
(103)
Bogdanowicz Marta (1943- )
(102)
Krasiński Zygmunt (1812-1859)
(102)
Skura Małgorzata
(102)
Kidacka Elżbieta
(100)
Gałązka Kinga
(99)
Rok wydania
2000 - 2009
(10)
1990 - 1999
(1)
Okres powstania dzieła
2001-
(2)
1901-2000
(1)
1989-2000
(1)
Kraj wydania
Polska
(11)
Język
polski
(11)
Przynależność kulturowa
Film polski
(5)
Literatura polska
(1)
Temat
Wyspiański, Stanisław (1869-1907)
(4)
Mickiewicz, Adam (1798-1855)
(3)
Fredro, Aleksander (1793-1876)
(2)
Lektura szkolna
(2)
Dostojewski, Fiodor (1821-1881)
(1)
Konflikt
(1)
Koty
(1)
Pomoce dydaktyczne
(1)
Szlachta
(1)
Zwierzęta domowe
(1)
Temat: dzieło
Dziady
(3)
Noc listopadowa
(2)
Wesele
(2)
Prestuplenie i nakazanie
(1)
Zemsta
(1)
Temat: czas
1901-
(1)
Temat: miejsce
Polska
(2)
Gatunek
Adaptacja telewizyjna
(6)
Teatr telewizji
(6)
Adaptacja filmowa
(4)
Film fabularny
(4)
Film polski
(3)
Komedia
(2)
Materiały pomocnicze dla szkół
(2)
Dokumenty audiowizualne
(1)
Dramat
(1)
Dramat filmowy
(1)
Dramat polski
(1)
Publicystyka
(1)
Dziedzina i ujęcie
Opieka nad zwierzętami i weterynaria
(1)
11 wyników Filtruj
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 704)
Premiera w Teatrze Telewizji - 31 października 1983 r.
Dwuczęściowe przedstawienie Teatru TV jest dokumentalnym zapisem głośnej inscenizacji Konrada Swinarskiego w Starym Teatrze w Krakowie z 1973 roku. "Było to przedstawienie od strony intelektualnej i formy teatralnej bardzo niezwykłe. W sferze idei celem nadrzędnym dla Swinarskiego było to, co Mickiewicz nazywał budzeniem w sobie nowego człowieka, sprawa duchowego odrodzenia. Aby pokazać to zmaganie się ze sobą trudne i samotne, uruchomił cały budynek teatralny - scenę i amfiteatr. Spektakl rozgrywa się między ludźmi. Dookoła widowni pojawiają się statyści, prawdziwi żebracy, słoma, kury i jajka na twardo" - pisał prof. Stefan Treugutt. Telewizyjnej rejestracji spektaklu dokonano w osiem lat po tragicznej śmierci Konrada Swinarskiego w katastrofie samolotowej w 1975 r. i w dziesięć - po krakowskiej premierze "Dziadów". Wszyscy współtwórcy widowiska mieli świadomość, że utrwalają na taśmie magnetycznej jeden z najsłynniejszych spektakli powojennych, dzieło wybitnego twórcy, który ma trwałe miejsce w historii polskiego teatru. Reżyser Laco Adamik, który wcześniej współpracował ze Swinarskim przy przeniesieniu na mały ekran jego "Wyzwolenia", oraz cały ówczesny zespół Starego Teatru - wnikliwie rozważali wszystkie pomysły inscenizacyjne. Przy rozstrzyganiu wszelkich wątpliwości artystycznych bardzo liczył się głos Anny Polony, pełniącej funkcję asystenta obu reżyserów, wersji teatralnej i telewizyjnej. Efekt "przekładu" dzieła scenicznego na język telewizji krytycy określili jako "niewierną wierność". Spektakl Laco Adamika jest interesującym przykładem widowiska stricte telewizyjnego, powstałego na podstawie przedstawienia teatralnego, z zachowaniem możliwie integralnego kształtu pierwowzoru, koncepcji i intencji jego twórcy. W swoich "Dziadach" Swinarski zerwał z tradycyjnym podziałem na scenę i widownię, wykonawców i publiczność. Realizatorzy telewizyjni posłużyli się więc kamerą "wędrującą" wszędzie tam, dokąd przemieszcza się akcja. "Na szerokich schodach wiodących do westybulu na I piętrze Starego Teatru siedzą jałmużne dziady... Westybul zamieniono w kaplicę: pośrodku stół do obiaty i ołtarz z wizerunkiem Ostrobramskiej. Beczka z wódką, garść kądzieli. "Dziadów" część druga... Obrzędowych działań dokonują aktorzy, oni też wygłaszają Mickiewiczowskie kwestie. Ale w obrzędzie uczestniczą i ci wszyscy, co przybyli do teatru z biletami w ręku. Przez blisko godzinę stojący w milczeniu i śledzący równie jak aktorzy czujnie wszelkie znaki ze świata umarłych..."- relacjonowano w recenzjach popremierowych. Oczywiście, współuczestnictwo widzów polegało na podjęciu pewnej konwencji, niemniej ich udział w przedstawieniu był założony przez Swinarskiego. W przekazie telewizyjnym jako widzowie występują specjalnie zaangażowani statyści, a także w niektórych ujęciach autentyczna publiczność, obecna na przedstawieniu, które "podglądała" w teatrze ekipa telewizyjna
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 907/1 "A" [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 705)
Premiera w Teatrze Telewizji - 1 listopada 1983 r.
Dwuczęściowe przedstawienie Teatru TV jest dokumentalnym zapisem głośnej inscenizacji Konrada Swinarskiego w Starym Teatrze w Krakowie z 1973 roku. "Było to przedstawienie od strony intelektualnej i formy teatralnej bardzo niezwykłe. W sferze idei celem nadrzędnym dla Swinarskiego było to, co Mickiewicz nazywał budzeniem w sobie nowego człowieka, sprawa duchowego odrodzenia. Aby pokazać to zmaganie się ze sobą trudne i samotne, uruchomił cały budynek teatralny - scenę i amfiteatr. Spektakl rozgrywa się między ludźmi. Dookoła widowni pojawiają się statyści, prawdziwi żebracy, słoma, kury i jajka na twardo" - pisał prof. Stefan Treugutt. Telewizyjnej rejestracji spektaklu dokonano w osiem lat po tragicznej śmierci Konrada Swinarskiego w katastrofie samolotowej w 1975 r. i w dziesięć - po krakowskiej premierze "Dziadów". Wszyscy współtwórcy widowiska mieli świadomość, że utrwalają na taśmie magnetycznej jeden z najsłynniejszych spektakli powojennych, dzieło wybitnego twórcy, który ma trwałe miejsce w historii polskiego teatru. Reżyser Laco Adamik, który wcześniej współpracował ze Swinarskim przy przeniesieniu na mały ekran jego "Wyzwolenia", oraz cały ówczesny zespół Starego Teatru - wnikliwie rozważali wszystkie pomysły inscenizacyjne. Przy rozstrzyganiu wszelkich wątpliwości artystycznych bardzo liczył się głos Anny Polony, pełniącej funkcję asystenta obu reżyserów, wersji teatralnej i telewizyjnej. Efekt "przekładu" dzieła scenicznego na język telewizji krytycy określili jako "niewierną wierność". Spektakl Laco Adamika jest interesującym przykładem widowiska stricte telewizyjnego, powstałego na podstawie przedstawienia teatralnego, z zachowaniem możliwie integralnego kształtu pierwowzoru, koncepcji i intencji jego twórcy. W swoich "Dziadach" Swinarski zerwał z tradycyjnym podziałem na scenę i widownię, wykonawców i publiczność. Realizatorzy telewizyjni posłużyli się więc kamerą "wędrującą" wszędzie tam, dokąd przemieszcza się akcja. "Na szerokich schodach wiodących do westybulu na I piętrze Starego Teatru siedzą jałmużne dziady... Westybul zamieniono w kaplicę: pośrodku stół do obiaty i ołtarz z wizerunkiem Ostrobramskiej. Beczka z wódką, garść kądzieli. "Dziadów" część druga... Obrzędowych działań dokonują aktorzy, oni też wygłaszają Mickiewiczowskie kwestie. Ale w obrzędzie uczestniczą i ci wszyscy, co przybyli do teatru z biletami w ręku. Przez blisko godzinę stojący w milczeniu i śledzący równie jak aktorzy czujnie wszelkie znaki ze świata umarłych..."- relacjonowano w recenzjach popremierowych. Oczywiście, współuczestnictwo widzów polegało na podjęciu pewnej konwencji, niemniej ich udział w przedstawieniu był założony przez Swinarskiego. W przekazie telewizyjnym jako widzowie występują specjalnie zaangażowani statyści, a także w niektórych ujęciach autentyczna publiczność, obecna na przedstawieniu, które "podglądała" w teatrze ekipa telewizyjna
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 907/2 "A" [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 636 "A" [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 628)
Premiera w Teatrze Telewizji - 3 kwietnia 1978 r.
Wybitna inscenizacja A. Wajdy, przeniesiona do Teatru Telewizji ze sceny Teatru Starego w Krakowie
Głośny spektakl Andrzeja Wajdy przygotowany na scenie Starego Teatru w Krakowie w 1974 roku, został przeniesiony w plener, do warszawskich Łazienek - tutaj, gdzie narodził się pomysł napisania "Nocy listopadowej" podczas pobytu Stanisława Wyspiańskiego w Warszawie w 1898 roku. Przedstawienie nie było prostym przeniesieniem ze sceny, lecz zostało od nowa skomponowane i opracowane na potrzeby telewizji, reżyser zaś w pełni wykorzystał w nim możliwości kamery, operowania obrazem i dźwiękiem, stosowania różnorodnych tricków technicznych. Obok wybitnych aktorów krakowskich w widowisku "zagrała" naturalna scenografia Łazienek, Belwederu, ulic Starego Miasta. Dramat rozgrywa się w dwóch płaszczyznach - historycznej i metaforycznej. Pierwsza jest niemal kronikarskim zapisem kilkunastu godzin powstania - ukazuje dramaty postaw Polaków w momencie rozpoczęcia walki zbrojnej, w konforntacji z postawą Wielkiego Księcia Konstantego, namiestnika cara w Polsce. Druga przedstawia świat bogów, rozgrywających swoje racje. Człowiek staje się igraszką w ich rękach, ale to on przeżywa swój strach, bohaterstwo i nadzieję
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 863 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
Noc listopadowa [Film] / reżyseria Andrzej Wajda; Scenografia Krystyna Zachwatowicz; muzyka Zygmunt Konieczny. - Warszawa : Telewizja Polska, 2007. - 1 dysk optyczny (DVD) (108 min) : dźwiękowy, kolorowy; 12 cm.
(Złota Setka Teatru Telewizji)
Premiera w Teatrze Telewizji 3 kwietnia 1978 r.
Tytuł z ekranu tytułowego.
DVD-Video; PAL, obraz 4:3.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1733 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Książka
Kaseta
W koszyku
(Złota Setka Teatru Telewizji ; 702)
Premiera w Teatrze Telewizji - 13 kwietnia 1987 r.
Telewizyjna realizacja jednej z najwybitniejszych powieści literatury światowej, wzbogacone formalnie przeniesienie przedstawienia przygotowanego w Starym Teatrze w Krakowie w 1984 roku
"Zbrodnia i kara" to trzecia i ostatnia część swoistego tryptyku, zrealizowanego przez Andrzeja Wajdę na deskach krakowskiego Starego Teatru. Tryptyku, będącego adaptacją wybranych wątków z twórczości Fiodora Dostojewskiego. Te trzy spektakle (oprócz "Zbrodni..." także "Nastazja Filipowna" i "Biesy"), określane czasem przez krytykę "wstrząsającym teatrem sumienia", stały się głośne również zagranicą. Zapewniły Wajdzie renomę nie tylko wybitnego twórcy filmowego, lecz także teatralnego. Premiera "Zbrodni i kary" miała miejsce 5 października 1984 roku. Zanim przedstawienie zostało zarejestrowane na potrzeby Teatru Telewizji, wzbudziło szeroki oddźwięk na całym świecie. Z zachwytem przyjmowano zwłaszcza wspaniały "pojedynek" aktorski dwóch Jerzych: Radziwiłowicza i Stuhra. Zwłaszcza ten ostatni zebrał wyjątkowo pochlebne recenzje. Krytyk z włoskiego "Il Messaggero" pisał z emfazą: "Porfiry Wajdy jest jednym z największych przykładów tajnego śledztwa, jakie teatr dał nam kiedykolwiek. Także i dlatego, że postać jest ożywiona zadziwiającą interpretacją Jerzego Stuhra, z pewnością jednego z najlepszych aktorów, którzy istnieją dziś w Europie...". Andrzej Wajda, adaptując powieść Dostojewskiego, okroił ją niemal wyłącznie do rozmów między protagonistami, będących w rzeczywistości pasjonującą rozgrywką psychologiczną. Rodion Raskolnikow Radziwiłowicza jest dużo starszy niż w książce. To typ psychotyczny, gwałtowny, balansujący na krawędzi szaleństwa, rozpaczliwie zmagający się z wyznawaną przez siebie ideą. Porfiry Pietrowicz Stuhra - przeciwnie. Spokojny, twardy, wyrachowany, piekielnie inteligentny, a zarazem naznaczony piętnem tragizmu, nie pozbawiony cieplejszych uczuć. Połączy ich sprawa okrutnego morderstwa, dokonanego na starej lichwiarce i jej siostrze. Porfiry prowadzi śledztwo. Rodion zgłasza się doń, ponieważ chce odzyskać swoje rzeczy, zastawione u zmarłej. W trakcie rozmowy przypadkiem wychodzi na jaw, że Raskolnikow jest wyznawcą poglądu o dopuszczalności zbrodni za cenę realizacji wielkiej idei, która mogłaby pchnąć świat na nowe tory. Zaintrygowany Porfiry zręcznymi pytaniami skłania gościa do szerszego wyjaśnienia tych osobliwych przekonań. Wkrótce dochodzi do wniosku, że Rodion sam siebie również uważa za kogoś niezwykłego, kto może powiedzieć ludziom "nowe słowo". Nabiera też podejrzeń, że to Raskolnikow jest mordercą. Chcąc zyskać pewność, zaczyna prowadzić z nim wyrafinowaną psychologiczną grę. Spektakl Wajdy daje się interpretować na różne sposoby. To nie tylko "psychomachia" dwu wybitnych jednostek o przeciwstawnych temperamentach. To także wnikliwa rozprawa o tragicznej konfrontacji człowieka nieprzeciętnego ze światem. Wszak Raskolnikow i Porfiry nie należą do zwykłych "zjadaczy chleba". Wybrali jednak skrajnie odmienne drogi, by zająć należne im miejsce w społeczeństwie. Raskolnikow opowiedział się po stronie buntu, Porfiry - kompromisu. Obydwaj przegrali. Porfiry, trzeźwiej patrzący na życie, wie to już przed spotkaniem Rodiona. Ten ostatni zaś dochodzi do podobnego wniosku na drodze masochistycznej samoudręki. Spektakl Wajdy, mimo całej swej oryginalności, pozostaje wierny duchowi prozy Dostojewskiego. Podobnie jak powieść stawia pytanie, czy wielka idea może usprawiedliwiać zbrodnię. Daje też nadzieję, że nawet największy przestępca może oczyścić swą duszę, kierując ją ku Bogu. Wówczas, niczym ewangeliczny Łazarz, wyjdzie z grobu swoich grzechów i stanie się nowym człowiekiem
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 861 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
(Biblioteka Gazety Wyborczej. Lektury Szkolne ; 1)
Tytuł z ekranu tytułowego.
Rok produkcji 2002.
Czas projekcji ok. 100 minut.
Dokument towarzyszący: Zemsta : [omówienie lektury szkolnej + film] / [tekst Krystyna Stachera (lektura) i Anna Willman (film) ; oprac. Anna Willman]. Warszawa : Mediaprofit, cop. 2006. 62, [2] s. : il. kolor., err. ; 20 cm. Filmogr. A. Wajdy s. 53
Dodatki: "W wielkim świecie Zemsty" - film dokumentalny ; sylwetki aktorów i twórców
DVD, Dźwięk: Dolby Digital.
Napisy: polskie, angielskie, niemieckie, francuskie, włoskie, rosyjskie, hiszpańskie.
"Lektury szkolne" to wyjątkowy przewodnik po lekturach i znakomita pomoc dydaktyczna dla nauczycieli. Każdy tom zawiera omówienie dzieła literackiego oraz jego adaptację filmową. Cykl, składający się z 25 tomów, rozpoczęła "Zemsta" Aleksandra Fredry wraz z filmem Andrzeja Wajdy, która ukazała się 13 września 2006 r. z wydaniem specjalnym "Gazety Wyborczej". W "Zemście" Cześnik Raptusiewcz, mieszkający po sąsiedzku w tym samym zamku ze znienawidzonym przez siebie Rejentem Milczkiem, pragnie ożenić się z owdowiałą Podstoliną. Świadom niedoskonałości swej urody i braku ogłady towarzyskiej, prosi wezwanego na pomoc Papkina, by go z nią wyswatał. Papkin, który kreuje się na pożeracza serc niewieścich i wielkiego bohatera, a w rzeczywistości jest tchórzem i fantastą, kocha romantyczną miłością kocha Klarę, wychowanicę i bratanicę Cześnika. Tymczasem Klara jest zakochana w synu Rejenta Milczka, Wacławie, który odwzajemnia to uczucie. Jednak ani ojciec Wacława, Rejent, ani stryj i opiekun Klary, Cześnik nie zamierzają zgodzić się na ich małżeństwo. Okazuje się również, że Podstolina - miłość Wacława z jego studenckich czasów - chciałaby wyjść za niego za mąż.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 678 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
(Biblioteka Gazety Wyborczej. Lektury Szkolne ; 1)
Tyt. z ekranu tytułowego
Rok produkcji 2002
Czas projekcji ok. 100 min
Dokument towarzyszący: Zemsta : [omówienie lektury szkolnej + film] / [tekst Krystyna Stachera (lektura) i Anna Willman (film) ; oprac. Anna Willman]. Warszawa : Mediaprofit, cop. 2006. 62, [2] s. : il. kolor., err. ; 20 cm. Filmogr. A. Wajdy s. 53
Napisy: polskie, angielskie, niemieckie, francuskie, włoskie, rosyjskie, hiszpańskie. Dodatki: "W wielkim świecie Zemsty" - film dokumentalny ; sylwetki aktorów i twórców
"Lektury szkolne" to wyjątkowy przewodnik po lekturach i znakomita pomoc dydaktyczna dla nauczycieli. Każdy tom zawiera omówienie dzieła literackiego oraz jego adaptację filmową. Cykl, składający się z 25 tomów, rozpoczęła "Zemsta" Aleksandra Fredry wraz z filmem Andrzeja Wajdy, która ukazała się 13 września 2006 r. z wydaniem specjalnym "Gazety Wyborczej". W "Zemście" Cześnik Raptusiewcz, mieszkający po sąsiedzku w tym samym zamku ze znienawidzonym przez siebie Rejentem Milczkiem, pragnie ożenić się z owdowiałą Podstoliną. Świadom niedoskonałości swej urody i braku ogłady towarzyskiej, prosi wezwanego na pomoc Papkina, by go z nią wyswatał. Papkin, który kreuje się na pożeracza serc niewieścich i wielkiego bohatera, a w rzeczywistości jest tchórzem i fantastą, kocha romantyczną miłością kocha Klarę, wychowanicę i bratanicę Cześnika. Tymczasem Klara jest zakochana w synu Rejenta Milczka, Wacławie, który odwzajemnia to uczucie. Jednak ani ojciec Wacława, Rejent, ani stryj i opiekun Klary, Cześnik nie zamierzają zgodzić się na ich małżeństwo. Okazuje się również, że Podstolina - miłość Wacława z jego studenckich czasów - chciałaby wyjść za niego za mąż
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Pabianice - Pracownia AV 32
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 54 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Film
DVD
W koszyku
(Biblioteka Gazety Wyborczej. Lektury Szkolne ; 5)
Tytuł z ekranu tytułowego.
Rok produkcji 1972.
Czas projekcji ok. 102 minut.
Dokument towarzyszący: Wesele : [omówienie lektury szkolnej + film] / [tekst Krzysztof Płatek ; rozdz. IV i V oraz oprac. całości Anna Willman]. Warszawa : Mediaprofit, cop. 2006. 71, [1] s. : il. kolor. ; 20 cm. Filmogr. A. Wajdy s. 61
Na podstawie dramatu Stanisława Wyspiańskiego.
DVD, Dźwięk: Dolby Digital 5.1, 2.0; obraz: 4:3.
Język filmu polski, napisy polskie.
"Lektury szkolne" to wyjątkowy przewodnik po lekturach i znakomita pomoc dydaktyczna dla nauczycieli. Każdy tom zawiera omówienie dzieła literackiego oraz jego adaptację filmową. Cykl składa się z 25 tomów. T. 5, Wesele. Mistrzowska adaptacja dramatu Stanisława Wyspiańskiego, dokonana przez Andrzeja Wajdę. Odpowiedni klimat epoki został stworzony poprzez kolorystykę, scenografię, kostiumy, ale również, a może przede wszystkim przez muzykę. Mistrz Wajda w doskonały sposób obsadził w rolach aktorów, którzy stworzyli niezapomniane, wręcz życiowe kreacje. Obraz jest przesiąknięty charakterystyczną dla Wyspiańskiego symboliką, tajemniczością i niejednoznacznymi postaciami. "Wesele" to lektura obowiązkowa dla każdego Polaka. "Wesele" Andrzeja Wajdy uchodzi w polskim kinie za szczytowe dokonanie modelu "twórczej adaptacji klasyki literackiej". Autor "Popiołu i diamentu" wykreował na ekranie świat wierny temu opisywanemu przez Wyspiańskiego, realizując się jednak pod względem artystycznym - stworzył własną, niepowtarzalną poetykę tej niezwykłej, dualistycznej opowieści. O tej dwoistości mówi sam reżyser w niezwykle interesujących dodatkach umieszczonych na płycie, wspominając pierwowzór jednego ze swoich najlepszych filmów: "Łączy on w sobie w jakiś niezwykły sposób opis prawdziwego wesela, którego Wyspiański był świadkiem późną jesienią 1900 roku, z całą problematyką filozoficzną, historiozoficzną i wolnościową, bliską w tym czasie polskiemu społeczeństwu". Film na początku cechuje niezwykła dynamika - tak charakterystyczna dla późniejszej, genialnej "Ziemi obiecanej". Marcel Martin, dziennikarz paryskiego "Ekranu", porównuje nawet siłę bijącą z ekranu do diabelskiej rakiety. Rytm przez nią narzucony uzyskany został dzięki mistrzowskim zdjęciom Witolda Sobocińskiego - jego kamera bawi się wraz z zebranymi gośćmi, rzuca się za nimi w szaleńczy taniec, kręci dookoła nich. Rytm wypowiadanych przez weselników kwestii zgodny jest z rytmem ludowej muzyki. W pewnym momencie dostajemy zawrotu głowy tak, jakbyśmy sami uczestniczyli w przedstawianych wydarzeniach. Od momentu, kiedy nieświadoma niczego młoda para - za namową Poety - zaprosi do domu chochoła - bohaterowie oślepieni zostaną przez światła, ich oczom ukażą się wizje o takiej intensywności, jakiej nigdy nie udało się uzyskać ani przedtem, ani później na ekranie. Wybitne kreacje stworzyli tu Daniel Olbrychski, Andrzej Łapicki i Bożena Dykiel, przeszywającą muzykę skomponował Stanisław Radwan. Należy podkreślić, że polskiego filmu o takich emocjach i tak wspaniałej stronie wizualnej szukać próżno. Mało tego, Andrzej Wajda stworzył arcydzieło, które - docenione przez m.in. Elię Kazana - weszło już do kanonu europejskiej kinematografii.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Łódź - Pracownia Audiowizualna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 682 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Brak okładki
Film
DVD
W koszyku
(Biblioteka Gazety Wyborczej. Lektury Szkolne ; 5)
Tyt. z ekranu tytułowego
Rok produkcji 1972
Czas projekcji ok. 102 min
Dokument towarzyszący: Wesele : [omówienie lektury szkolnej + film] / [tekst Krzysztof Płatek ; rozdz. IV i V oraz oprac. całości Anna Willman]. Warszawa : Mediaprofit, cop. 2006. 71, [1] s. : il. kolor. ; 20 cm. Filmogr. A. Wajdy s. 61
Język filmu polski, napisy polskie. W dodatkach dostęp do wybranych scen
"Lektury szkolne" to wyjątkowy przewodnik po lekturach i znakomita pomoc dydaktyczna dla nauczycieli. Każdy tom zawiera omówienie dzieła literackiego oraz jego adaptację filmową. Cykl składa się z 25 tomów. T. 5, Wesele. Mistrzowska adaptacja dramatu Stanisława Wyspiańskiego, dokonana przez Andrzeja Wajdę. Odpowiedni klimat epoki został stworzony poprzez kolorystykę, scenografię, kostiumy, ale również, a może przede wszystkim przez muzykę. Mistrz Wajda w doskonały sposób obsadził w rolach aktorów, którzy stworzyli niezapomniane, wręcz życiowe kreacje. Obraz jest przesiąknięty charakterystyczną dla Wyspiańskiego symboliką, tajemniczością i niejednoznacznymi postaciami. "Wesele" to lektura obowiązkowa dla każdego Polaka. "Wesele" Andrzeja Wajdy uchodzi w polskim kinie za szczytowe dokonanie modelu "twórczej adaptacji klasyki literackiej". Autor "Popiołu i diamentu" wykreował na ekranie świat wierny temu opisywanemu przez Wyspiańskiego, realizując się jednak pod względem artystycznym - stworzył własną, niepowtarzalną poetykę tej niezwykłej, dualistycznej opowieści. O tej dwoistości mówi sam reżyser w niezwykle interesujących dodatkach umieszczonych na płycie, wspominając pierwowzór jednego ze swoich najlepszych filmów: "Łączy on w sobie w jakiś niezwykły sposób opis prawdziwego wesela, którego Wyspiański był świadkiem późną jesienią 1900 roku, z całą problematyką filozoficzną, historiozoficzną i wolnościową, bliską w tym czasie polskiemu społeczeństwu". Film na początku cechuje niezwykła dynamika - tak charakterystyczna dla późniejszej, genialnej "Ziemi obiecanej". Marcel Martin, dziennikarz paryskiego "Ekranu", porównuje nawet siłę bijącą z ekranu do diabelskiej rakiety. Rytm przez nią narzucony uzyskany został dzięki mistrzowskim zdjęciom Witolda Sobocińskiego - jego kamera bawi się wraz z zebranymi gośćmi, rzuca się za nimi w szaleńczy taniec, kręci dookoła nich. Rytm wypowiadanych przez weselników kwestii zgodny jest z rytmem ludowej muzyki. W pewnym momencie dostajemy zawrotu głowy tak, jakbyśmy sami uczestniczyli w przedstawianych wydarzeniach. Od momentu, kiedy nieświadoma niczego młoda para - za namową Poety - zaprosi do domu chochoła - bohaterowie oślepieni zostaną przez światła, ich oczom ukażą się wizje o takiej intensywności, jakiej nigdy nie udało się uzyskać ani przedtem, ani później na ekranie. Wybitne kreacje stworzyli tu Daniel Olbrychski, Andrzej Łapicki i Bożena Dykiel, przeszywającą muzykę skomponował Stanisław Radwan. Należy podkreślić, że polskiego filmu o takich emocjach i tak wspaniałej stronie wizualnej szukać próżno. Mało tego, Andrzej Wajda stworzył arcydzieło, które - docenione przez m.in. Elię Kazana - weszło już do kanonu europejskiej kinematografii
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Pabianice - Pracownia AV 32
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 58 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej