SOWA OPAC : Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Łodzi Katalog zbiorów

7 wyników

Film

DVD

W koszyku

oceń

Mieszczanin szlachcicem [Film] / reżyseria Jerzy Gruza; zdjęcia Tadeusz Jeżak; opracowanie muzyczne Stefan Zawarski, Andrzej Kurylewicz. - Warszawa : Telewizja Polska S. A. 2007. - 1 dysk optyczny (DVD) (74 min.) : dźwiękowy, czarno-biały; 12 cm.

(Złota Setka Teatru Telewizji.)

Autor

Boy-Żeleński Tadeusz (1874-1941) Gruza Jerzy (1932-2020) Axer Otto (1906-1983) Jeżak Tadeusz Zawarski Stefan (1929-2000) Kurylewicz Andrzej (1932-2007). Kobiela Bogumił (1931-1969) Krafftówna Barbara (1928-2022) Zawadzka Magdalena (1944- )

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Molier (1622-1673).

Gatunek

Dokumenty audiowizualne Teatr telewizji Adaptacja telewizyjna

Premiera w Teatrze Telewizji - 26 grudnia 1969 r.

Interaktywne funkcje płyty DVD: spektakl, TVP poleca.

Nazwa autora: Jean Baptiste Poquelin

Tytuł z ekranu tytułowego.

Streszczenie: Znakomita inscenizacja komedii, z legendarną rolą Bogumiła Kobieli. Molier (1622-73) napisał "Le Bourgeois gentilhomme" na zamówienie króla Ludwika XIV i wystawił komedię w Chambord w 1670 r. Zgodnie z żądaniem protektora, pomieścił w sztuce m.in. balet oraz "ucieszne ceremonie tureckie". W klasycznej inscenizacji telewizyjnej wypadły one rzeczywiście "uciesznie", dzięki ogromnej vis comica aktorów uczestniczących w tej paradzie przebierańców. Jerzy Gruza nie ukrywał, że zdecydował się na realizację "Mieszczanina szlachcicem" przede wszystkim ze względu na Bogumiła Kobielę. Pan Jourdain był ostatnią rolą tragicznie zmarłego w 1969 r. aktora. We wspomnieniu pośmiertnym reżyser zauważył: "Uczył nas bawić. Rozbijał konwencje rozrywki telewizyjnej. Drażnił kołtuna brakiem konwencji. Był szokiem dla wielu w sposobie bycia na scenie, zachowywania się czy grania, proponowania siebie. Był oczarowaniem dla milionów". W przypomnianym spektaklu ze "Złotej Setki" utrwalone też zostały kreacje innych niezapomnianych aktorów - Andrzeja Boguckiego, Kazimierza Rudzkiego. Więc ja już 40 przeszło lat mówię prozą, nie mając o tym najmniejszego pojęcia! - to jedna z najsłynniejszych kwestii pana Jourdain. Świeżo nabytą wiedzą dzieli się z małżonką. - To jest proza, ciemna kobieto! W pamięci widzów pozostały też niezwykłe lekcje, jakie zacny mieszczanin opętany pragnieniem zostania szlachcicem pobiera u nauczycieli muzyki, tańca, fechtunku i filozofii. Dla wszystkich jest jasne, że ich uczeń "nietęgo rozumie się na rzeczy", ale za to tęgo płaci - i bez skrupułów z tego korzystają. "Ciemny mieszczuch" jest dla nich więcej wart od światłego magnata, toteż szydząc za plecami z prostaka bez wykształcenia i ogłady, bezwstydnie wyciągają z jego sakiewki, ile się da, komplementując poczciwca i zachęcając do naśladowania we wszystkim osób dystyngowanych i szlachetnie urodzonych. Nie pomagają śmiechy i złośliwe docinki pyskatej pokojówki Michasi ani utyskiwania energicznej połowicy, że już od dawna cały świat pokpiwa sobie z mężowskich fanaberii, a takie "pchanie się wyżej niż Pan Bóg człowieka stworzył zawsze źle się kończy". Pan Jourdain nie zamierza "grzęznąć na zawsze w mizerii swego stanu". Nie tylko on sam chce upodobnić się do ludzi z wyższych sfer - w strojach, sposobie wysławiania się i bycia, nie wyłączając niewierności małżeńskiej. Postanawia też, że jego córka zostanie markizą. Odprawia starającego się o rękę Lucylli zakochanego w niej ze wzajemnością Kleonta, który uczciwie przyznaje, że nie ma szlacheckiego tytułu. Nagle zjawia się wysłannik syna sułtana tureckiego. Łudząco podobny do Kleonta następca tronu, przypadkiem bawiący w mieście, zakochał się w pięknej Lucylli i natychmiast chce ją poślubić, a dla uniknięcia mezaliansu Znakomita inscenizacja komedii, z legendarną rolą Bogumiła Kobieli. Molier (1622-73) napisał "Le Bourgeois gentilhomme" na zamówienie króla Ludwika XIV i wystawił komedię w Chambord w 1670 r. Zgodnie z żądaniem protektora, pomieścił w sztuce m.in. balet oraz "ucieszne ceremonie tureckie". W klasycznej inscenizacji telewizyjnej wypadły one rzeczywiście "uciesznie", dzięki ogromnej vis comica aktorów uczestniczących w tej paradzie przebierańców. Jerzy Gruza nie ukrywał, że zdecydował się na realizację "Mieszczanina szlachcicem" przede wszystkim ze względu na Bogumiła Kobielę. Pan Jourdain był ostatnią rolą tragicznie zmarłego w 1969 r. aktora. We wspomnieniu pośmiertnym reżyser zauważył: "Uczył nas bawić. Rozbijał konwencje rozrywki telewizyjnej. Drażnił kołtuna brakiem konwencji. Był szokiem dla wielu w sposobie bycia na scenie, zachowywania się czy grania, proponowania siebie. Był oczarowaniem dla milionów". W przypomnianym spektaklu ze "Złotej Setki" utrwalone też zostały kreacje innych niezapomnianych aktorów - Andrzeja Boguckiego, Kazimierza Rudzkiego. Więc ja już 40 przeszło lat mówię prozą, nie mając o tym najmniejszego pojęcia! - to jedna z najsłynniejszych kwestii pana Jourdain. Świeżo nabytą wiedzą dzieli się z małżonką. - To jest proza, ciemna kobieto! W pamięci widzów pozostały też niezwykłe lekcje, jakie zacny mieszczanin opętany pragnieniem zostania szlachcicem pobiera u nauczycieli muzyki, tańca, fechtunku i filozofii. Dla wszystkich jest jasne, że ich uczeń "nietęgo rozumie się na rzeczy", ale za to tęgo płaci - i bez skrupułów z tego korzystają. "Ciemny mieszczuch" jest dla nich więcej wart od światłego magnata, toteż szydząc za plecami z prostaka bez wykształcenia i ogłady, bezwstydnie wyciągają z jego sakiewki, ile się da, komplementując poczciwca i zachęcając do naśladowania we wszystkim osób dystyngowanych i szlachetnie urodzonych. Nie pomagają śmiechy i złośliwe docinki pyskatej pokojówki Michasi ani utyskiwania energicznej połowicy, że już od dawna cały świat pokpiwa sobie z mężowskich fanaberii, a takie "pchanie się wyżej niż Pan Bóg człowieka stworzył zawsze źle się kończy". Pan Jourdain nie zamierza "grzęznąć na zawsze w mizerii swego stanu". Nie tylko on sam chce upodobnić się do ludzi z wyższych sfer - w strojach, sposobie wysławiania się i bycia, nie wyłączając niewierności małżeńskiej. Postanawia też, że jego córka zostanie markizą. Odprawia starającego się o rękę Lucylli zakochanego w niej ze wzajemnością Kleonta, który uczciwie przyznaje, że nie ma szlacheckiego tytułu. Nagle zjawia się wysłannik syna sułtana tureckiego. Łudząco podobny do Kleonta następca tronu, przypadkiem bawiący w mieście, zakochał się w pięknej Lucylli i natychmiast chce ją poślubić, a dla uniknięcia mezaliansu wynosi przyszłego teścia do godności tureckiego wojewody, czyli mamamuszi. [PAT]

DVD.

Język polski.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1563 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Brak okładki

Film

Kaseta

W koszyku

oceń

Rewizor [Film] / reż. Jerzy Gruza ; scenogr. Alicja Writh ; obsada Tadeusz Łomnicki, Piotr Fronczewski, Anna Seniuk, Joanna Szczepkowska, Wojciech Pszoniak. - Warszawa : Telewizja Polska S.A., 2000. - 1 kas. wiz. [VHS] (106 min) : dźw., kolor.

(Złota Setka Teatru Telewizji ; 627)

Autor

Gogol Nikołaj (1809-1852). Tuwim Julian (1894-1953). Gruza Jerzy (1932-2020). Writh Alicja. Łomnicki Tadeusz (1927-1992). Fronczewski Piotr (1946- ). Seniuk Anna (1942- ). Szczepkowska Joanna (1953- ). Pszoniak Wojciech (1942-2020).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Gogol', Nikolaj Vasil'evič (1809-1852).

Gatunek

Adaptacja telewizyjna Teatr telewizji Komedia Dokumenty audiowizualne

Premiera w Teatrze Telewizji - 5 grudnia 1977 r.

Arcydzieło dramaturgii rosyjskiej i światowego teatru w oryginalnej inscenizacji Jerzego Gruzy sprzed dwudziestu lat. Po nieudanej prapremierze komedii w Teatrze Aleksandryjskim w Petersburgu w roku 1836 Mikołaj Gogol opatrzył swe dzieło szczegółowym komentarzem, jak należy grać "Rewizora" - "nic tu nie powinno być przesadzone albo trywialne, nawet w najmniejszych rolach (...) Im mniej aktor będzie myśleć o tym, żeby śmieszyć i być zabawnym, tym silniej objawi się komizm w jego roli". W tradycji teatralnej utrwaliły się głównie dwa kierunki interpretacji. Pierwszy akcentował społeczne i historyczne realia utworu bezlitośnie demaskującego carską Rosję i panujące na prowincji stosunki. Drugi podkreślał to, co w satyrze Gogola ponadczasowe, odnoszące się do odwiecznych ludzkich przywar i tzw. układów funkcjonujących w każdym społeczeństwie i systemie, który opiera się na strachu. "My wszyscy z niego" - odkrywczą formułę Dostojewskiego o Gogolu można odnieść również do przedstawienia Jerzego Gruzy. Reżyser odżegnał się od wszelkiej rosyjskiej rodzajowości, zaufał tekstowi Gogola i znakomitemu aktorstwu wykonawców. Dzięki temu słynna kwestia: "Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie" - znalazła autentyczny rezonans u widzów. Często cytowany list, w którym autor prosi Puszkina o podsunięcie mu "z gruntu rosyjskiej anegdoty" świadczy o autentycznym rodowodzie komedii - prototypem fałszywego rewizora miał być niejaki Płaton Wołkow. Petersburski frant i uwodziciel bawi przejazdem w prowincjonalnym miasteczku. Fatalny zbieg okoliczności sprawia, że miejscowa elita bierze skromnego urzędniczynę Chlestakowa za podróżującego incognito rewizora, "z najwyższego rozkazu" kontrolującego całą gubernię. Znajdujący się w poważnych tarapatach finansowych Chlestakow skwapliwie wciela się w przypisaną mu rolę. Bierze sowite łapówki, chętnie nadstawia ucha na donosy i pochlebstwa małomiasteczkowych notabli, umizguje się do żony i córki Horodniczego, który udzielił mu gościny. W oczach prowincjuszy uchodzi za człowieka, który wszystko może. Gdy sytuacja go przerasta, cichaczem czmyha. Jego prywatny list, przejęty przez miejscowych dygnitarzy, ujawnia straszną prawdę

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 906 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Brak okładki

Książka

Kaseta

W koszyku

oceń

Antygona / Sofokles ; reż. Jerzy Gruza ; scenogr. Ewa Łaniecka ; tłum. Stanisław Habanowski ; obsada Barbara Bursztynowicz, Ewa Kijowska. - Warszawa : Związek Artystów Scen Polskich, cop. 1993. - 1 kas. wiz. [VHS] (74 min.) : dźw., kolor.

Autor

Gruza Jerzy (1932-2020). Łaniecka Ewa. Habanowski Stanisław. Bursztynowicz Barbara. Kijowska Ewa. Sofokles (ok. 496-406 p.n.e.).

Temat

Sofokles (ok. 496-406 p.n.e.). Dramat grecki Teatr telewizji

Rok realizacji 1981

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 635 "A" [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Człowiek z wieszakiem : życie zawodowe i towarzyskie / Jerzy Gruza. - Warszawa : "Czytelnik", 2003. - 144, [3] s. ; 20 cm.

Autor

Gruza Jerzy (1932-2020)

Forma i typ

Książki

Temat

Polska

Gatunek

Felieton polski

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 287442 [Wypożyczalnia] (1 egz.)

Brak okładki

Książka

Kaseta

W koszyku

oceń

Wizyta starszej pani [Film] / reż. Jerzy Gruza ; przekł. Marcel Reich Ranicki, Andrzej Wirth ; scenogr. Xymena Zaniewska ; oprac. muz. Andrzej Fronczak ; obsada Barbara Krafftówna [i in.]. - Warszawa : Telewizja Polska S.A., 2003. - 1 kas. wiz. [VHS] (86 min) : dźw., kolor.

(Złota Setka Teatru Telewizji ; 789)

Autor

Gruza Jerzy (1932-2020). Reich Ranicki Marcel (1920-2013 ). Wirth Andrzej (1927-2019). Zaniewska-Chwedczuk Xymena (1927-2016). Fronczak Andrzej. Krafftówna Barbara (1928-2022).

Temat

Dürrenmatt, Friedrich (1921-1990).

Gatunek

Teatr telewizji Adaptacja telewizyjna

Premiera w Teatrze Telewizji - 10 maja 1971 r.

"Wizyta starszej pani" (1956), mimo że należy do wczesnych sztuk Friedricha Dürremnatta, uważana jest za jego najwybitniejsze dokonanie. Ten znakomicie skonstruowany dramat stanowi wyjątkowo ostre i celne oskarżenie natury ludzkiej, pełnej przewrotności, obłudy i chciwości. Miasteczko Güllen coraz mocniej podupada z powodu kryzysu gospodarczego. Rośnie bezrobocie, zamiera produkcja i handel, mieszkańcy żyją w nędzy. Szans na poprawę sytuacji władze upatrują w wizycie Klary Zachanassian. Ta znana z hojności miliarderka swe młode lata spędziła właśnie w Güllen, a ostatnio publicznie wyraziła ochotę odwiedzin rodzinnych stron. W komitecie powitalnym najważniejszą osobą (oprócz oczywiście Burmistrza) jest Ill, starzejący się sklepikarz, niegdyś ukochany Klary. To głównie na nim spoczywa zadanie nakłonienia bogaczki do finansowej pomocy miasteczku. Burmistrz, chcąc dodatkowo zachęcić Illa, sugeruje, że sklepikarz ma duże szanse zostać jego następcą. Początkowo wszystko układa się po myśli władz, a nawet jeszcze lepiej. Niedługo po przyjeździe pani Zachanassian deklaruje, że przeznaczy na rzecz Güllen miliard: połowa na potrzeby miasta, a połowa dla ludności. Euforia władz szybko jednak mija, kiedy Klara stawia jeden warunek, od którego zależy wypłata pieniędzy. Jest nim zabicie Illa. Klara ujawnia, że przed czterdziestu laty miała z nim dziecko, którego się wyparł przed sądem przy pomocy przekupionych świadków. Przyszła pani Zachanassian musiała wyjechać z miasta. Będąc bez środków do życia, została prostytutką. Dziecko zmarło. Dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności wyszła za bogacza, a po jego śmierci jeszcze pomnożyła majątek męża. Długie lata spędzone w świecie interesów nauczyły ją, że wszystko można kupić. Nawet sprawiedliwość. Początkowo mieszkańcy Güllen są innego zdania. "Ta propozycja nam ubliża, żyjemy w Europie!" - krzyczy Burmistrz. Wkrótce jednak zarówno on sam, jak i miejscowa ludność zaczyna kupować na kredyt drogie rzeczy. Ill, widząc to, coraz bardziej się boi. Zaszczuty szuka pomocy u Burmistrza, Księdza, na policji. Bezskutecznie. Nawet jego żona i dzieci bez skrupułów zaopatrują się w coraz bardziej luksusowe towary

aktualnie wypożyczona

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. W 1185 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Monidło [Film] = Zabawa w chowanego [Film] = Party przy świecach [Film] = Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy [Film] / reż. Antoni Krauze ; scen. Antoni Krauze ; zdj. Mieczysław Lewandowski ; oprac. muzyczne Anna Iżykowska, Zygmunt Konieczny ; obsada Henryk Hunko, Tadeusz Kwinta ; reż. Janusz Zaorski ; scen. Jan Himilsbach ; zdj. Witold Adamek ; muz. Jerzy Satanowski ; obsada Jerzy Bińczycki, Władysław Kowalski ; reż. Antoni Krauze ; scen. Jan Himilsbach ; zdj. Tomasz Tarasin ; muz. Piotr Marczewski ; obsada Halina Wyrodek, Wiesław Wójcik ; reż. Jerzy Gruza ; scen. Jan Himilsbach ; zdj. Antoni Nurzyński ; muz. Jerzy Matuszkiewicz ; obsada Zdzisław Maklakiewicz, Leon Niemczyk, Olgierd Łukaszewicz. - Film. - Warszawa : Telewizja Polska S.A., 2005. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźw., cz.-b. i kolor ; 12 cm.

(Filmoteka TVP)

Autor

Krauze Antoni (1940-2018). Lewandowski Mieczysław (1936- ). Iżykowska Anna. Konieczny Zygmunt (1937- ). Hunko Henryk (1924-1985). Kwinta Tadeusz (1938- ). Zaorski Janusz (1947- ). Himilsbach Jan (1931-1988). Adamek Witold (1945-2017). Satanowski Jerzy (1947- ). Bińczycki Jerzy (1937-1998). Kowalski Władysław (1936-2017). Tarasin Tomasz (1940- ). Marczewski Piotr (1938- ). Wyrodek Halina (1946-2008). Wójcik Wiesław (1945- ). Gruza Jerzy (1932-2020). Nurzyński Antoni (1935-1974). Matuszkiewicz Jerzy (1928-2021). Maklakiewicz Zdzisław (1927-1977). Niemczyk Leon (1923-2006). Łukaszewicz Olgierd (1946- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Przynależność kulturowa

Film polski

Gatunek

Film fabularny Film polski Film obyczajowy Dokumenty audiowizualne

Część druga wydawnictwa "Himilsbach/Maklakiewicz kolekcja - 7 filmów"

Czas projekcji: 1. Monidło - 33 min. ; 2. Zabawa w chowanego - 53 min. ; 3. Party przy świecach - 55 min. ; 4. Przyjęcie na dziesięc osób plus trzy - 54 min.

Seria nowelek i krótkich filmów fabularnych przedstawiających Polaków w różnych sytuacjach życiowych . "Monidło" - pełen ironii film obyczajowy - zjadliwa satyra na łatwowiernych, którzy szybko ulegają złudnemu urokowi i namowom wszelkiego rodzaju oszustów. "Zabawa w chowanego" - zabarwiony satyrą film obyczajowy, który jest próbą refleksji nad życiem i przemijaniem, blaskami i cieniami egzystencji ludzkiej. "Party przy świecach" - film obyczajowy, pełen prawdy o życiu i ludzkich charakterach, szalenie zabawny dzięki żywym i naturalnym dialogom. "Przyjęcie na dziesięc osób plus trzy"- film obyczajowy o perypetiach stałych bywalców socjalistycznego pośredniaka, ludziach pogardzanych przez otoczenie, ale tylko pozornie banalnych i nieciekawych.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 987 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Brak okładki

Książka

Kaseta

W koszyku

oceń

Mieszczanin szlachcicem [Film] / Molier ; przekł. Tadeusz Boy-Żeleński ; reż. Jerzy Gruza ; scenogr. Otto Axer ; zdj. Tadeusz Jeżak [i in.] ; oprac. muz. Stefan Zawarski, Andrzej Kurylewicz ; obsada Bogumił Kobiela, Barbara Krafftówna, Andrzej Zaorski, Magdalena Zawadzka, Edward Dziewoński. - Warszawa : Telewizja Polska S.A., 2000. - 1 kas. wiz. [VHS] (73 min) : dźw., cz.-b.

(Złota Setka Teatru Telewizji ; 626)

Autor

Żeleński Tadeusz (1874-1941). Gruza Jerzy (1932-2020). Axer Otto (1906-1983). Jeżak Tadeusz. Zawarski Stefan (1929-2000). Kurylewicz Andrzej (1932-2007). Kobiela Bogumił (1931-1969). Krafftówna Barbara (1928-2022). Zaorski Andrzej (1943-2021). Zawadzka Magdalena (1944- ). Dziewoński Edward (1916-2002).

Temat

Molier (1622-1673).

Gatunek

Adaptacja telewizyjna Teatr telewizji

Nazwa aut.: Jean Baptiste Poquelin

Premiera w Teatrze Telewizji - 26 grudnia 1969 r.

Znakomita inscenizacja komedii, z legendarną rolą Bogumiła Kobieli. Molier (1622-73) napisał "Le bourgeois gentilhomme" na zamówienie króla Ludwika XIV i wystawił komedię w Chambord w 1670 r. Zgodnie z żądaniem protektora, pomieścił w sztuce m.in. balet oraz "ucieszne ceremonie tureckie". W klasycznej inscenizacji telewizyjnej wypadły one rzeczywiście "uciesznie", dzięki ogromnej vis comica aktorów uczestniczących w tej paradzie przebierańców. Jerzy Gruza nie ukrywał, że zdecydował się na realizację "Mieszczanina szlachcicem" przede wszystkim ze względu na Bogumiła Kobielę. Pan Jourdain był ostatnią rolą tragicznie zmarłego w 1969 r. aktora. We wspomnieniu pośmiertnym reżyser zauważył: "Uczył nas bawić. Rozbijał konwencje rozrywki telewizyjnej. Drażnił kołtuna brakiem konwencji. Był szokiem dla wielu w sposobie bycia na scenie, zachowywania się czy grania, proponowania siebie. Był oczarowaniem dla milionów". W przypomnianym spektaklu ze "Złotej Setki" utrwalone też zostały kreacje innych niezapomnianych aktorów - Andrzeja Boguckiego, Kazimierza Rudzkiego. Więc ja już 40 przeszło lat mówię prozą, nie mając o tym najmniejszego pojęcia! - to jedna z najsłynniejszych kwestii pana Jourdain. Świeżo nabytą wiedzą dzieli się z małżonką. - To jest proza, ciemna kobieto! W pamięci widzów pozostały też niezwykłe lekcje, jakie zacny mieszczanin opętany pragnieniem zostania szlachcicem pobiera u nauczycieli muzyki, tańca, fechtunku i filozofii. Dla wszystkich jest jasne, że ich uczeń "nietęgo rozumie się na rzeczy", ale za to tęgo płaci - i bez skrupułów z tego korzystają. "Ciemny mieszczuch" jest dla nich więcej wart od światłego magnata, toteż szydząc za plecami z prostaka bez wykształcenia i ogłady, bezwstydnie wyciągają z jego sakiewki, ile się da, komplementując poczciwca i zachęcając do naśladowania we wszystkim osób dystyngowanych i szlachetnie urodzonych. Nie pomagają śmiechy i złośliwe docinki pyskatej pokojówki Michasi ani utyskiwania energicznej połowicy, że już od dawna cały świat pokpiwa sobie z mężowskich fanaberii, a takie "pchanie się wyżej niż Pan Bóg człowieka stworzył zawsze źle się kończy". Pan Jourdain nie zamierza "grzęznąć na zawsze w mizerii swego stanu". Nie tylko on sam chce upodobnić się do ludzi z wyższych sfer - w strojach, sposobie wysławiania się i bycia, nie wyłączając niewierności małżeńskiej. Postanawia też, że jego córka zostanie markizą. Odprawia starającego się o rękę Lucylli zakochanego w niej ze wzajemnością Kleonta, który uczciwie przyznaje, że nie ma szlacheckiego tytułu. Nagle zjawia się wysłannik syna sułtana tureckiego. Łudząco podobny do Kleonta następca tronu, przypadkiem bawiący w mieście, zakochał się w pięknej Lucylli i natychmiast chce ją poślubić, a dla uniknięcia mezaliansu wynosi przyszłego teścia do godności tureckiego wojewody, czyli mamamuszi

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W 912 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)