SOWA OPAC : Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Łodzi Katalog zbiorów

3 wyniki

Film

DVD

W koszyku

oceń

Pastorałka [Film] / aut. Leon Schiller; scen., reż. Laco Adamik; muz. Leon Schiller, Jan Maklakiewicz; zdj. Krzysztof Pakulski; scenogr. Andrzej Albin. - Warszawa: Telewizja Polska, 2008. - 1 dysk optyczny (DVD) (82 min) : dźw., kolor. ; 12 cm.

Autor

Adamik Laco (1942- ). Pakulski Krzysztof (1948- ). Schiller Leon (1887-1954). Albin Andrzej (1954- ). Maklakiewicz Jan Adam (1899-1954). Szyc Borys (1978- ). Przybylski Marcin. (1975- ). Wakuliński Krzysztof (1949- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Schiller, Leon (1887-1954). Dramat polski - 21 w. Teatr telewizji

Gatunek

Dokumenty audiowizualne

Tyt. z ekr. tyt.

Produkcja: Telewizja Polska S.A. 2006.

DVD-Video, PAL, obraz 16:9, stereo.

Język polski.

Telewizyjna inscenizacja klasyki gatunku, zestawiona przez Leona Schillera i Jana Maklakiewicza z jasełkowych tekstów i śpiewów, w gwiazdorskiej obsadzie. Nad góralskimi chatami zapada noc. Wśród prószącego śniegu sunie barwny korowód kolędników. Są skrzydlate Aniołki, jest rogaty Diabeł oraz równie rogaty i kłapiący szczęką Turoń. W pochodzie idzie też sama Śmierć z ostrą kosą. Wiodący orszak górale pukają do drzwi wielkiej chaty należącej do sołtysa. W środku znajdują ciepło i schronienie. Kolędnicy zaczynają swoje przedstawienie, opowiadając historię Narodzenia Pańskiego. "Pastorałka" powstała wedle scenariusza Leona Schillera. Urodzony w końcu XIX wieku reżyser, krytyk i teoretyk teatralny austriackiego pochodzenia, zasłynął wnikliwymi interpretacjami dramatów Adama Mickiewicza. W latach 1930-1932 był kierownikiem artystycznym i reżyserem dramatu w Teatrze Wielkim. W owym okresie sięgnął do wywodzącej się jeszcze z wieków średnich bogatej polskiej tradycji misteryjnej i bożonarodzeniowej. Po długich i żmudnych poszukiwaniach w archiwach, literaturze staropolskiej, dawnych śpiewnikach i kantyczkach zebrał najpiękniejsze kolędy i pastorałki, określane przez niego jako "prawdziwe klejnoty poezji ludowej". Wybitny poeta Czesław Miłosz nazwał dzieło Schillera - równie sięgającym w rdzeń polszczyzny jak "Pan Tadeusz". Trudnego zadania przeniesienia "Pastorałki" na szklany ekran podjął się Laco Adamik - twórca telewizyjny i teatralny, mający na swym koncie artystycznym wiele spektakli muzycznych i operowych. W sztuce wzięła udział plejada polskich aktorów, reprezentujących różne pokolenia. Obok Jana Peszka Adamik zaprosił między innymi Danutę Stenkę, Zbigniewa Zamachowskiego oraz Michała Żebrowskiego i Agnieszkę Grochowską. Zgodnie z zachowanymi zaleceniami Schillera wcielają się oni zarówno w opowiadających historię narodzin Chrystusa kolędników, jak też w postacie sprzed dwóch tysięcy lat, takie jak Marię, trzech mędrców czy króla Heroda. Uświetniająca spektakl muzyka to efekt prac Schillera oraz światowej sławy kompozytora Jana Maklakiewicza. [PAT]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1359 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Łucja i jej dzieci [Film] / [aut. oryg.] Marek Pruchniewski; reżyseria Sławomir Fabicki; zdj. Bogumił Godfrejew; scenogr. Ewa Przybył, Andrzej Przybył; muz. Joanna Napieralska. - Warszawa: Telewizja Polska, 2008. - 1 dysk optyczny (DVD) (75 min) : dźw., kolor. ; 12 cm.

(Najlepsze z najlepszych)

Autor

Pruchniewski Marek (1962- ). Łucja i jej dzieci Fabicki Sławomir (1970- ). Godfrejow Bogumił (1976- ). Napieralska Joanna. Przybył Ewa. Przybył Andrzej. Kuna Izabela (1970- ). Braciak Jacek (1968- ). Chwalibóg Maria (1933- ).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Pruchniewski, Marek (1962- ). Dramat polski - 21 w.

Gatunek

Dokumenty audiowizualne Teatr telewizji

Tyt. z ekr. tyt.

Produkcja: Telewizja Polska S.A. 2003.

DVD-Video, PAL, obraz 16:9, stereo.

Język polski.

Sztuka Marka Pruchniewskiego, jednego z najlepszych współczesnych dramaturgów polskich, napisana specjalnie dla Teatru Telewizji. Zainspirowała ją relacjonowana w prasie makabryczna historia dzieciobójstwa. Wstrząsająca opowieść urasta tu do wymiaru antycznej tragedii. Spektakl ten to udany debiut reżyserski w Teatrze Telewizji Sławomira Fabickiego, twórcy studenckiej etiudy "Męska sprawa", która uzyskała nominację do Oscara 2001 w kategorii film fabularny krótkometrażowy. Łucja i Ola wychowały się w domu dziecka, były nierozłączne. Później ich drogi się rozeszły: Ola zamieszkała w mieście, znalazła pracę w sklepie. Łucja poznała Jacka, chłopaka ze wsi, i wyszła za niego. Mieszkają wraz z nim i trójką kilkuletnich dzieci "na gospodarstwie" u rodziców Jacka. Teściowie nigdy nie zaakceptowali "przybłędy". To matce, a nie żonie Jacek oddaje wszystkie zarobione pieniądze, to rodziców a nie żony radzi się w różnych sprawach, pokornie czekając na dzień, kiedy wreszcie przepiszą na niego ziemię. Chociaż Łucja ciężko pracuje, teściowa wypomina jej każdy kęs, krytykuje każdą czynność. Gdyby nie ona i "jej" bachory, które pijany po pracy mąż robił jej często niemal gwałtem, nie bacząc na jej błagalne prośby, im wszystkim, a zwłaszcza ukochanemu synkowi, żyłoby się lżej. Tymczasem Łucja odkrywa z przerażeniem, że znów jest w ciąży. Matka szybko domyśla się prawdy. Wymusza na synowej, by ukrywała ten fakt przed ludźmi i bandażowała rosnący brzuch. Obarcza przy tym Łucję wyłączną winą za taki "kłopot", nie chcąc dostrzec w tym udziału Jacka. Zachęcana przez Olę, Łucja podejmuje próbę skontaktowania się z adwokatem, który poprowadziłby jej sprawę rozwodową. Dowiaduje się, że nie wystarczą jej zeznania. Potrzebne są zaświadczenia o obdukcjach, wzywaniu policji, świadkowie. Ale kto we wsi zechce zeznawać na rzecz "obcej"? Nadchodzi dzień rozwiązania. Teściowa odbiera poród. Na pół przytomnej synowej oznajmia, że dziecko urodziło się martwe, chociaż ona dobrze słyszała jego krzyk. Nie może nawet zobaczyć noworodka. Oli, która niebawem odwiedza ją na wsi, Łucja nie śmie spojrzeć w oczy. W końcu opowiada, co się stało. Zrozpaczonym głosem dodaje, że to nie pierwszy raz. [PAT].

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1281 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)

Film

DVD

W koszyku

oceń

Kuracja [Film] / aut. Jacek Głębski; adapt. i reż. Wojtek Smarzowski; zdj. Andrzej Szulkowski; muz. Mikołaj Trzaska; scenogr. Barbara 0stapowicz. - Warszawa: Telewizja Polska, 2008. - 1 dysk optyczny (DVD) (70 min) : dźw., kolor. ; 12 cm.

(Najlepsze z najlepszych)

Autor

Smarzowski Wojciech (1963- ). Trzaska Mikołaj (1966- ). Szulkowski Andrzej (1962- ). Ostapowicz Barbara. Topa Bartłomiej (1967- ). Pieczyński Krzysztof (1957- ). Aktor. Łapiński Jerzy (1940-2020).

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Głębski, Jacek (1963- ). Teatr telewizji Dramat polski - 21 w.

Gatunek

Dokumenty audiowizualne

Tytuł z ekranu tyt.

Produkcja: Telewizja Polska S.A. 2001.

DVD, PAL, obraz 4:3, stereo.

Język polski.

Poruszający spektakl według powieści Jacka Głębskiego "Kuracja", o losach naukowca, który pada ofiarą wymyślonego przez siebie eksperymentu. Młody, pełen zapału lekarz psychiatra pragnie dogłębnie poznać tajniki własnego zawodu, a przede wszystkim - lepiej zrozumieć swoich podopiecznych. Postanawia zgłosić się na trzy miesiące do szpitala psychiatrycznego jako pacjent. O eksperymencie informuje tylko bezpośredniego przełożonego i ordynatora jednego z oddziałów w prowincjonalnym zakładzie, gdzie zamierza odbyć "kurację". I szef, prof. Walas, i zaprzyjaźniony z nim prof. Zimiński ostrzegają młodego zapaleńca, że pomysł jest ryzykowny, z wielu względów. Doktor Andrzej Majer upiera się jednak, że przejdzie taką samą drogę, jaką musi odbyć każdy pacjent szpitala psychiatrycznego z rozpoznaniem schizofrenii. W nędznym, zaniedbanym budynku szpitalnym jedynie myszy czują się bezpiecznie i swobodnie. Wszystkie zachowania pacjentów śledzi kamera, każdy ich krok i każde słowo są odnotowywane i w odpowiednim momencie mogą być ujawnione. Majer przedstawia się jako inżynier, "lekko świrujący kandydat na profesora" trafia na obserwację. W sali leżą już dwaj pacjenci, Nowakowski w głębokiej katatonii i Kowalski z rozpoznaną schizofrenią, który na widok "nowego" staje się wyjątkowo niespokojny. Gwałtownie domaga się, by "tego zdrowego" zabrano z sali, gdzie wyjątkowo silne "prądy" mogą go zabić. W nocy nagle atakuje przybysza. Zjawia się pielęgniarka ze środkami uspokajającymi dla obu i atletyczny Pan Mietek, wulgarny i brutalny pielęgniarz. Zamiast poznawać z bliska psychikę pacjentów, doktor Majer ma okazję na własnej skórze poznać specyfikę psychotropów. W notatniku, przemyślnie skrywanym w toalecie, bohater notuje uwagi ściśle medyczne, opinie o kolegach po fachu, personelu i atmosferze szpitala, refleksje natury filozoficznej, własne przemyślenia i wątpliwości. Skąd wiadomo, kiedy zaczyna się choroba, gdzie biegnie granica dzieląca ludzi zdrowych i chorych. A skąd wiadomo, gdzie zaczyna się łysina - odpowiedział mu na to profesor, jeszcze na uczelni. Lekarz, który dobrowolnie przekroczył pewną granicę, czuje się coraz bardziej osaczony. Atakowany przez chorych, którzy okazują mu jawną wrogość, jakby wyczuwali, że się ich boi, dotkliwie pobity przez jednego z agresywnych pacjentów i szczególnie brutalnego sanitariusza, bezskutecznie próbuje uciec. Szczęśliwym trafem udaje mu się porozmawiać z prof. Zimińskim, jedynym tutaj człowiekiem, który wie, w jakim charakterze Majer znalazł się w szpitalu. Profesor niewiele jednak może zdziałać. Nie może wypuścić z zakładu pacjenta ze schizofrenią paranoidalną, mówić po prostu, że chory jest zdrowy. Kuracja musi trwać nadal, aż "chory", od tej chwili otoczony szczególną opieką ordynatora, zupełnie "wyzdrowieje". W sali lżej chorych Majer poznaje Goebbelsa, którego bez trudu można uspokoić okrzykiem: Norymberga!, i Krynickiego, w którym z łatwością rozpoznaje kolegę po fachu. Psychiatra zamknięty przed paroma laty w zakładzie twierdzi, że był twórcą oryginalnej teorii. Ktoś wykradł wyniki jego badań i opublikował jako własne. Był zastępcą ordynatora oddziału renomowanej kliniki, postacią znaną w środowisku, więc musiał zniknąć, by dało się ukręcić łeb w sprawie, w której niechlubną rolę odegrał sławny prof. Walas. Krynicki przedstawia Majerowi innych, znanych niegdyś lekarzy, osadzonych w psychuszce, gdy stali się niewiarygodni. Prof. Zimiński, zapytany wprost o sprawę Krynickiego, wyjaśnia, że ten istotnie wybitny psychiatra znalazł się w szpitalu z sądowym nakazem obserwacji, obwiniony o śmierć ludzi, których poddawał eksperymentom medycznym w swojej klinice. Sam Krynicki podtrzymuje pierwotną wersję. Obwołano go doktorem Mengele, by ukryć prawdę. Nocą demonstruje koledze swoją metodę leczenia, którą potajemnie praktykuje na pacjentach w szpitalu. Wybucha skandal. Nazajutrz okazuje się, że prof. Zimiński w nocy zmarł nagle na zawał. Przerażony Majer próbuje skontaktować się ze światem zewnętrznym, ale rozpaczliwe działania tylko pogarszają jego obecną sytuację. [PAT].

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Łódź - Pracownia Audiowizualna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. O 1222 [Pracownia Audiowizualna] (1 egz.)